Beirut by night (πρώτη νύχτα)

Οι Οδηγίες ήταν σαφείς:

Θα εμφανιστείτε ντυμένες, σασμένες και βαμμένες στο αεροδρόμιο. Σε περίπτωση που σας ρωτήσουν εάν είσαστε το Ουκρανικό μπαλέτο που περιμένουν από το Κίεβο θα πείτε όχι (εκτός και αν τα τραβάει αυτά ο οργανισμός σας).

Η ώρα 10:00pm θα πετάξει τα αεροπλάνο (Middle East Airlines, πρώην Air Liban- καμία σχέση με Air Taliban μην ακούω αηδίες. Το σταυρουδάκι στον κόρφο σας).

H ώρα 10:40pm θα φτάσετε στη Βηρυτό (ούτε για κατούρημα δεν προλαβαίνετε να πάτε στο αεροπλάνο.)

Η ώρα 11:15pm θα βγείτε από το αεροδρόμιο και θα σας περιμένει γελαστός ταξιτζής που θα κουβαλήσει και τις 8 βαλίτσες σας στο ταξί.

Η ώρα 11:30pm θα σταματήσετε για μια στιγμή στο ξενοδοχείο να αφήσετε τις βαλίτσες (τις πετάτε από το παράθυρο).

Η ώρα 11:55pm θα είσαστε μέσα στο Buddha Bar καημένες μου διότι μετά τις 12 δεν μπορούν να κρατήσουν άλλο την κράτηση. Βόμβες, πολιτικά αντίποινα, μωαμεθανοί φονταμενταλιστές που ζουν το Friday night fever τους δεν θα σας πτοήσουν. Θα είσαστε εκεί!!

Πρώτη φορά ταξιδεύω αεροπορικώς βαμμένη και σασμένη για έξω (συνήθως φορώ τις φορμούδες μου, τα αθλητικά μου, το jean μου το παλιό). Κάνω λίγο “έτσι” και αντιλαμβάνομαι ότι το μισό αεροπλάνο είναι επίσης ντυμένο και σασμένο. Αυτό δεν είναι αεροπλάνο. Love parade είναι. H ΦΣ (η Φιλενάδα Συνένοχος ξανακτυπά) διαμαρτύρεται. «Το «καλό» μου το jean δεν κατασκευάστηκε για να κάθομαι. Μου είναι στενό.» «Κράτα την αναπνοή σου για μισή ώρα. Δεν θα πάθεις τίποτε.» «Θύμισε μου ξανά τι κάνουμε εδώ?» «Πάμε για hen night στη Βηρυτό».

Mash Allah των Middle East Airlines, μέχρι να κάνουμε «κλα» φτάσαμε. Νιώθεις μια σιγουριά όταν ο πιλότος πρώτα σου ανακοινώνει στα αραβικά τι συμβαίνει. Λες «και τρομοκράτες να μπουκάρουν μέσα στο πιλοτήριο, δεν μπορεί, τουλάχιστον ο πιλότος θα συνεννοηθεί μαζί τους, μπορεί να ανακαλύψουν ότι είναι και συγγενείς, μια χαρά θα είμαστε.» (και σε περίπτωση που δεν είμαστε, παρακαλώ οι 40 γυμνασμένοι άντρες –όχι παρθένοι παρακαλώ- να περάσουν στη θέση 34Β).

Η ώρα 12 ήμασταν μέσα στο Buddha Bar. Η ώρα 12:05 ήμασταν στο τραπεζάκι μας (έπρεπε να περάσουμε από metal detector, ο κόσμος θέλει να διασκεδάσει χωρίς να μεταμορφωθεί σε κιμά). Παρκάρουμε τσάντες, τσιγάρα, αναπτήρες, σακάκια, την περιφέρεια μας, ανασαίνουμε με ανακούφιση, παραγγέλνουμε ποτάκι και ….. Βανδή είναι αυτό που ακούμε??? «Με συγχωρείς, αλλά που ακριβώς είπαμε ότι είμαστε? Διότι εγώ θυμάμαι να μπήκα σε αεροπλάνο αλλά η μουσική εδώ μου θυμίζει club στην Κύπρο» (η ΦΣ πάλι έχει απορίες)

Εντυπώσεις από το Buddha Bar Βηρυτού:
- Αν εξαιρέσεις κάτι αναλαμπές με Βανδή, Σαρμπέλ και Βίσσυ (Ασία και Ευρώπη, η Βίσση θα σας σώσει :) η μουσική είναι όπως τα Buddha Bar CDs. Ίσως επειδή είσαι σε Buddha Bar.
- Αυτό της Βηρυτού είναι μεγαλύτερο από αυτό στο Παρίσι. Ο Buddha δεν χωρά μέσα στο τσαντάκι σας για να τον πάρετε φεύγοντας μαζί με το τασάκι.
- Αν σας αρέσει η decadent διακόσμηση με κόκκινους τοίχους, πολυελαίους να κρέμονται από τα ταβάνια, χρυσο/μπορντώ καναπέδες κτλ θα την καταβρείτε.
- Κάνεις γνωριμίες με personnel των Ηνωμένων Εθνών που καθαρίζουν ναρκοπέδια for a living.
- Όλοι οι bouncers είχαν γαλάζια μάτια (ή τα σφηνάκια ήταν γαλάζια, δεν είμαι σίγουρη).
- Τώρα που το σκέφτομαι ακόμα ζαλίζομαι.