Monday, June 19, 2006

Reunion (και ησυχάσαμε)

Ντύθηκα και στολίστηκα σαν παρδαλό κατσίκι, διότι μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει, ή ακόμα κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό, και τώρα που τα λέμε στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε?, και να ζει κανείς ή να μην ζει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, και τέλος

«O Romeo, Romeo! wherefore art thou Romeo?
Deny thy father, and refuse thy name;
Or, if thou wilt not, be but sworn my love,
And I’ll no longer be a Capulet.»

Πηγαίνοντας στο reunion έκανα επικίνδυνους συνειρμούς. Αργότερα ήρθαν και οι αναμνήσεις του στιλ, διάλειμμα και σάντουιτς στο χέρι και με μισό μάτι βλέπω και με βλέπουν συμμαθητές και συμμαθήτριες με εγκαρδιότητα στις μεταξύ μας περιπτύξεις μεν, αλλά στην κοσμάρα μας δε. Μετά από 10 χρόνια, λέω δεν μπορεί, έχουμε αποκτήσει γνώση και αυτογνωσία, θα υπερισχύσει η ωριμότητα. Εντούτοις, πάω με ύφος λες και μπαίνω μέσα σε μάχη και ασπάζομαι όποιον βρω μπροστά μου –δεν θα με πουν εμένα ακοινώνητη- (μέχρι και τον barman που μου επισημαίνει ότι δεν είμαστε συμμαθητές αλλά καλόπιστα του λέω ότι μια οικογένεια είμαστε όλοι).

Ασπάζομαι συμμαθητές που έχουν ελαφρώς στρογγυλέψει και από τύποι γκομενέ τώρα θα λέω ότι απέκτησαν love handles. Να έχουμε να δείχνουμε και κάτι μετά από 10 χρόνια κραιπάλης.

Ασπάζομαι συμμαθήτριες που και αυτές από αθλήτριες- υπερκινητικά πιπίνια -με επικίνδυνες καμπύλες έχουν στρογγυλέψει (ας πω ευγενικά) αλλά δεν μπορώ με καμία δύναμη πλέον να χαρακτηρίσω τις καμπύλες τους love handles.

Ασπάζομαι άτομα που στο σχολείο μου μίλησαν 2 φορές μετρημένες (στο στυλ «σόρυ να περάσω») αλλά τώρα –Ω θαύμα της Κανά- με πιάνουν κουβέντα κανονικά για πέραν των 8 λεπτών και με ρωτούν λεπτομέρειες για τη ζωή μου και παρά τις διαμαρτυρίες μου ότι μου τέλειωσε το ποτό και συγνώμη μισό λεπτό, επιμένουν να μου πουν τα μελλοντικά τους σχέδια και τους επαγγελματικούς τους προσανατολισμούς (μετά από 10 χρόνια ακόμα προσανατολίζονται??). Μάλλον θα με πέρασαν για κάποια άλλη.

Ασπάζομαι συμμαθητές που από ξυλάγγουρα αγόρια με ακμή έχουν γίνει άνδρες θανατηφόροι και καλογυμνασμένοι και ξαφνικά κάνει ζέστη και κρύβω με ενοχές το χέρι με τη βέρα στο δεξί στη τσέπη μου και σφυρίζω αδιάφορα όταν με ρωτούν αν παντρεύτηκα (πως? δεν άκουσα) αλλά εύχομαι να έβλεπε ο Έτερος από μια γωνιά και να μου κατέβαζε κανα πιάνο πάνω στο κεφάλι μπας και συνέλθω (αν είχαμε πιάνο εννοείται).

Ασπάζομαι και κόσμο που δεν έχω ιδέα ποιοι είναι αλλά με βεβαιώνουν ότι είναι συμμαθητές μου και ότι δεν έχω αλλάξει καθόλου. Αυτό το σχόλιο εγώ το εκλαμβάνω ως «τον κόσμο και αν ταξίδεψα τη γνώση για να μάθω, εντούτοις παρέμεινα η ίδια αγγουρόφατσα που ήμουν στο σχολείο».

Τι κάνεις όταν είσαι αμήχανη/ος και υπάρχει καθεστώς open bar???

Αυτό έκανα και εγώ.

Και μετά άρχισαν τα κουτσομπολιά:

- Μετρήσαμε με λύπη μας μόνο 4 πλαστικές (είναι οπαδοί του natural look φαίνεται οι συμμαθητές). Οι 3 πάνω στο ίδιο πρόσωπο. Η τέταρτη παίζεται αλλά κανένας δεν έλεγε να πάει να ελέγξει. Αποφασίσαμε να την κατατάξουμε ως πλαστική μετά από την επαγγελματική γνώμη εκκολαπτόμενου ιατρού-συμμαθητή ότι «δεν είναι βιολογικώς δυνατόν οι μαστοί να αψηφούν τη βαρύτητα με τοιούτον τρόπον».

Είμαστε χυδαίοι. Και ειλικρινείς.

- Μετρήσαμε 3 γονείς και μια έγκυο (που από την κατηγορία «πιπίνι που πάχυνε» μεταπήδησε σε «παρεξηγημένη έγκυο» - απολογούμεθα). Είναι επίσης η κατηγορία «γενναίοι».

- Μετρήσαμε πολλούς απόντες που ήταν όμως μαζί μας στο πνεύμα, ή απλώς ήπιαμε τόσο πολύ που φανταζόμασταν διάφορα. Οι περισσότεροι απόντες ζουν μόνιμα στο εξωτερικό και βασικά χέστηκαν για το reunion, έχουν και καλύτερα πράγματα να κάνουν οι άνθρωποι (καριέρα, … καριέρα… καριέρα).

- Μετρήσαμε συμμαθητές που αργά-αργά και σταθερά χάνουν τα μαλλιά τους (ελπίζουμε όχι και το χιούμορ τους). Η κατάρα των Κυπρίων χτύπησε και αυτούς τους λεβέντες που μάχονται μια άνιση μάχη. Η σκέψη μας είναι μαζί τους. Και μια δίκαιη λύση για το Κυπριακό.

Μετά που γίναμε εντελώς κουδούνια και είπαμε σε όλους πόσο τους αγαπούμε και τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζουμε με τίποτα, οι προσφάτως μεταμορφωμένοι γκομενέ συμμαθητές πρότειναν περαιτέρω έξοδο (για να γίνει ίσως το reunion -άστα να πάνε-) σε κλαμπ για να «χορέψουμε mambo α-ε-α». Επιδή όμως το μάτι τους έπαιζε επικίνδυνα και είχαν εκμεταλλευτεί το οpen bar όπως και εμείς, αρνηθήκαμε ευγενικά και πήγαμε να κάνουμε εμετό με την ησυχία μας μακριά και διακριτικά από τα μάτια του κόσμου.

Και όπως είπε και μια φίλη συμμαθήτρια που είναι κατηγορία από μόνη της (και ελπίζω όταν το διαβάζει αυτό να γελά):

«τους είδαμε, τους χαιρετίσαμε, άντε, πάμε σπίτι??»

11 Comments:

At 19 June, 2006 14:12, Blogger YO!Reeka's said...

Χαρά στο κουράγιο σου! αν έκανε το δικό μου σχολείο reunion, ή που δεν θα πήγαινα καθόλου, ή που θα πήγαινα ζωσμένος με δυναμίτες, προκειμένου να απαλλάξω τον μάταιο τούτο κόσμο από 100 εγκεφαλικά νεκρούς (σε μεγάλη υπόληψη τους είχα τους συμμαθητές μου). Εξαίεση οι 3-4 κολλητοί από τότε.
ΥΓ. Λύσε μου μια απορία. Τελικά, είσαι παντρεμένη ή πρόκειται να παντρευτείς;

 
At 19 June, 2006 14:19, Blogger drakouna said...

5-6 άτομα που έκανα παρέα στο σχολείο, ακόμα κρατάω επαφή και κάνουμε παρέα. Νομίζω έτσι κάνουν οι περισσότεροι.

Παντρεμένη είμαι. Ο Έτερος δεν είναι απλή μασκότ. Είναι real life Cypriot husband.

 
At 19 June, 2006 15:28, Blogger sexandthenotsuchabigcity said...

Εγώ βρέθηκα το Σάββατο με τρεις συμμαθητές μου από το δημοτικό στο beach party. Και ναι στύψε στύψε το καταραμένο το μυαλό θυμήθηκα και τα ονόματά τους. Μετά σκέφτηκα ορισμένα πράγματα. Οι συμμαθητές μου από το δημοτικό πλέον οδηγούν, καπνίζουν και κάνουν σεξ. Πίνουν αλκοόλ, κολλούν στις φίλες μου και διαδίδουν ότι «πάντα ήμουν παράξενη». Εγώ ρώτησα με κάθε ειλικρινές ενδιαφέρον «so τι κάμνετε στη ζωή σας τα τελευταία 8 χρόνια?» Η Άντρεα ρώτησε με χιούμορ «πάντα εμιλούσε τόσο πολλά η Μικαέλλα?» και η Ελιάνα ρώτησε κοφτά «πάμε να φύγουμε που δαμέ?»
Το μόνο σίγουρο είναι πως τώρα πια έχω άλλους φίλους που την ίδια εποχή αρχίσαμε να πίνουμε, να καπνίζουμε, να οδηγούμε και να κάνουμε σεξ. Όχι με τόσα χρόνια καθυστέρηση.

 
At 20 June, 2006 02:58, Blogger firfiris said...

en xerw ti sholeia epiete re kopelia , ego pantos septevri mbainw protos koumbaros tou kollitou ton opoio egnorisa sto sholeio, deftera gymnasiou.

 
At 20 June, 2006 09:43, Anonymous Anonymous said...

Τούτα τα reunion ποιος τα οργανώνει; Εσκεφτούμασταν προχτές (άμα απλώννουμε ζάμπα στην παραλία παθαίνουμε το τούτο αν δεν υπάρχει ποιοτικός τουρισμός που να αποσπά την προσοχή) ότι εν υπάρχει περίπτωση οποιοσδήποτε που τα ρεμάλια τους συμμαθητές μας να κάτσει να οργανώσει τόπο, να μας έβρει τζαι να επικοινωνήσει μαζί μας για να πάμε. Άσε που παίζεται ποιος εννα πάει.

 
At 20 June, 2006 11:49, Blogger sexandthenotsuchabigcity said...

Εγώ πάντως τυχαία βρήκα αυτούς τους τρεις.

 
At 20 June, 2006 18:47, Blogger nekatomenos said...

Ααααα, θέλω reunion για να σπάσω πλάκα. Αλλά νομίζω θα έχουμε το 2011. [10 χρόνια μετά την αποφοίτηση, ω ναι!] Άρα ας περιμένουμε ακόμα 5 χρόνια.

 
At 21 June, 2006 09:31, Anonymous Anonymous said...

Τελικά καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι αναμνήσεις από το σχολείο πρέπει να μένουν ακριβώς αυτό: αναμνήσεις (και κατά προτίμηση θαμμένες)....

Θλιβερό πράγμα η επανασυνδέσεις με την εφηβική ηλικία... και εντελώς αχρείαστο... αφού τόσα χρόνια όλα αυτά τα άτομα τα έχεις αφήσει πίσω σου, κάποιος λόγος θα υπάρχει...

Το μόνο πράγμα στο οποίο χρησιμεύουν τελικά τα reunions είναι για να θυμάσαι πως ήσουνα και να χαίρεσαι που κατάφερες να γλιτώσεις :-)

Φτύνουμε τον κόρφο μας, ρίχνουμε και 3 αγιασμούς να φύγουν οι καλικάντζαροι( οι λοκμάδες προαιρετικοί) και πάμε γι άλλα...

 
At 21 June, 2006 10:09, Blogger sexandthenotsuchabigcity said...

Εν τω μεταξύ, στην Βερόνα δεν είναι που διαδραματίζεται ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα?

Προψές οδηγούσα μεταμεσονύχτιες ώρες επί τις οδού Μακαρίου. Αχός βαρύς ακούγεται, κάποιοι ΤΣΙΡΙΛΛΟΥΝ το όνομα μου. Ω ναι! Παλαιοί συμμαθηταί! Και μάλιστα άτομα that I can recall hating me. Περίεργα πράγματα.

 
At 21 June, 2006 10:12, Blogger drakouna said...

Πολύ σωστά, in fair Verona.

Η αποφοίτηση λειτουργεί ως αμνησία. Κάτι ξέχασες αλλά δεν θυμάσαι τι.

 
At 08 February, 2007 04:27, Anonymous Anonymous said...

Very cool design! Useful information. Go on! » »

 

Post a Comment

<< Home


ΠΡΟΣΟΧΗ: Το blog βλάπτει σοβαρά την υγεία όλων όσων δεν διαθέτουν χιούμορ.