Ένας χρόνος χαράς

To blog κλείνει σύντομα ένα χρόνο (δυσ)λειτουργίας (όποιος διάβασε «δυσκοιλιότητα» να κοιτάξει τη μυωπία του). Θα κάνω σήμερα μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν για να θυμηθούμε την αρχή της καριέρας του, τότε που τον καιρό της Κατοχής αυτό κρατούσε σφιχτά τις παρτιτούρες κάτω από τη μασχάλη, και με κίνδυνο της ζωής του από την γερμανική μπότα του κατακτητή (ξέρεις τι είναι να σε βρει στο κεφάλι μια μπότα??) πήγαινε στο ωδείο, όπου παρά την πείνα και τη μιζέρια αυτό μάθαινε σιγά-σιγά μουσική (και δίαιτα) για να γίνει αργότερα μια σπουδαία σολίστ με γκόμενο τον Αριστοτέλη Ωνάση. Αν αυτή η περιγραφή σας θυμίζει Μαρία Κάλλας αντί το blog, έχετε απόλυτο δίκιο.

Εξάλλου, το blog γράφεται Ες Γην Εναλίαν Κύπρον και γερμανική κατοχή δεν έχουμε ζήσει. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτή είναι και η μοναδική κατοχή που δεν ζήσαμε, διότι φραγκική, ενετική, τουρκική, αγγλική και πάλι τουρκική ζήσαμε και βγάλαμε και διαφημιστικό DVD. Πριν τους Φράγκους πρέπει να ήμασταν ελεύθεροι, free as a bird, δεν εξηγείται διαφορετικά. Οι κατακτήσεις ξεκινούν officially με τους Φράγκους και οτιδήποτε ακούσατε για Πέρσες, Ασσύρριους, Ρωμαίους, και τον αλήτη τον Ισαάκιο Κομνηνό πρέπει να είναι βλακείες και να μην τα πιστεύετε. Πάντως, για αδούλωτος και περήφανος λαός που διαδίδουμε ότι είμαστε, μισή ντουζίνα κατακτητές, δεν είναι λίγοι.

Συμπερασματικά, οι Τούρκοι παίρνουν από τους άλλους κατακτητές μια δίκαιη νίκη με 2-1 στις κατακτήσεις, γι’ αυτό ως σίγουρη αξία που είναι, θα συνεχίσουμε να τους προτιμούμε για το ρόλο των άσπονδων εχθρών μας (τον κατακτητή και την κομμώτρια, δεν πρέπει να τους αλλάζεις συχνά).

Κάποτε βέβαια θα πρέπει να μας εξηγήσουν εκεί στον ΚΟΤ για ποιο λόγο από τη μια προβάλλουμε με περηφάνια τα μεσαιωνικά μας ερείπια (κάτι κάστρα, κάτι τείχη, κάτι γοτθικού ρυθμού εκκλησίες κτλ) ενώ από την άλλη έχουμε το παράπονο ότι όλοι αυτοί οι Σταυροφόροι ήταν δολοπλόκοι κατακτητές. Να ξέρουμε και τι να λέμε στους τουρίστες άμα ρωτήσουν.

Είπα δολοπλόκοι? Το blog σχολιάζει φανταστικά γεγονότα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με παπάδες και εκλογές για την ανάδειξη του Αρχιεπισκόπου είναι συμπτωματική και καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Αν και κάπου άκουσα ότι σύντομα θα ξεκινήσει εκστρατεία αναγραφής πάνω σε βουνά και ραχούλες του συνθήματος «Ο Χρυσόστομος Ζει». Δεν έχει σημασία ποιος από τους δύο διότι και οι δύο ζουν. Επιτέλους θα επέλθει η κάθαρση και η αρμονία και θα σταματήσουμε να διδασκόμαστε ψέματα στα σχολεία ότι δήθεν ο Μακάριος Ζει. Η χειρότερη διαφήμιση για την ιατρική στην Κύπρο, προέρχεται από το urban legend ότι ο Μακάριος δήθεν πέθανε διότι η καρδιά του δεν άντεξε τον πόνο από το δράμα της Κύπρου (και εγώ πόνεσα όταν πέθανε ο γκόμενος της Κάντυ-Κάντυ ο Άντονι, αλλά είχα αποδεχτεί ότι ο μαλάκας έπεσε από το άλογο και δεν τον έφαγε το μάτι.) Εν πάση περιπτώσει, επιτέλους θα λάμψει η αλήθεια.

Περαιτέρω, κάποιος να μας εξηγήσει τη φράση «Βυζαντινές ραδιουργίες» που μεταχειρίστηκαν επανειλημμένα στο αποκορύφωμα της εκλογικής αναμέτρησης, διότι εμείς τέτοια φράση δεν μάθαμε στο σχολείο. Αντιθέτως μάθαμε ότι οι Βυζαντινοί ήταν άγιοι άνθρωποι, όλοι ανεξαιρέτως Έλληνες, με βαθιά πίστη και προσήλωση στα ιδανικά, είχαν ένα κόλλημα με τους αετούς και εισήγαγαν με επιτυχία τους S-300 στην Κύπρο, υπό τη μορφή του Διγενή Ακρίτα που έπαιρνε οκτώ-οκτώ τις γκόμενες, έδινε σε όλες ανεξαιρέτως σεξουαλική ικανοποίηση και ήταν και αθλητικός τύπος.

Πολλά είναι τα πράγματα που με απασχόλησαν το χρόνο που πέρασε, όπως η κατάσταση του Κυπριακού βολέματος και πώς να την επιτύχουμε, οι πολιτικοί μας και πώς να τους αποφύγουμε, το πρόβλημα της πιτυρίδας, η παιδεία και η θρησκεία, πώς να τυλίξεις το τέλειο κουπέπι, αν πρέπει να αποδεχτείς τα φυσικά wavy μαλλιά σου ή να συνεχίσεις τον αγώνα για Ένωση, ο σουρεαλισμός στη ζωή μας και στο γάμο μας, σε ποια τοποθεσία να παντρευτείς για να προκαλέσεις maximum εκνευρισμό στους καλεσμένους σου, και άλλα χαριτωμένα.

Το blog αυτό βέβαια δεν άλλαξε τον κόσμο, δεν έφερε παγκόσμια ειρήνη και δεν έκανε τους πρόσφυγες να επιστρέψουν στα σπίτια τους, αλλά τουλάχιστον δεν τους το είχε υποσχεθεί.

Και μερικά New Year Resolutions (για το blog):

1. Να αποκτήσει ξανθά μαλλιά και κατάλευκο δέρμα.
2. Να «φάει» σε αναγνωσιμότητα τον Φιλελεύθερο (το οn line version).
3. Να χρηματιστεί από ξένα επεμβατικά στοιχεία (ή τον ξένο δάκτυλο –δεν έχει πρόβλημα-) και μετά να την κάνει προς άγνωστη κατεύθυνση με τα λεφτά που θα σουφρώσει (σιγά μην θέλετε και επιμόρφωση, ξεφτέρια είστε όλοι!!)
4. Να ξεσκεπάσει πληροφορίες από «διπλωματικές πηγές της Ουάσιγκτον» χωρίς να χρειαστεί να αφήσει γένι. Αυτές οι πληροφορίες κατά διαβολική σύμπτωση θα έχουν πάντοτε σχέση με το σχέδιο Ανάν και θα περιλαμβάνουν πάντοτε κάτι αρνητικό και υποχθόνιο.
5. Και με καλό timing…
6. Να πείσει τον Έτερο να το διαβάσει επιτέλους!!!

Επίσης σκέφτηκα μήπως είναι καιρός να οργανωθεί και ένα Cyprus blog-sphere party. Μετά ξάπλωσα και μου πέρασε. Εκτός από μένα και 2-3 άλλες ψυχές, έχω την εντύπωση ότι οι υπόλοιποι γράφουν από τα εξωτερικά και άρα θα ήταν αντικειμενικά αδύνατον να βρεθούμε. Πράγμα που επίσης μας διδάσκει ότι η κυπριακή μπλογκόσφαιρα απαρτίζεται κυρίως από φοιτητές, απόδημους και μερικούς άλλους (σαν και την υποφαινόμενη) που παλιμπαιδίζουν. Άσε που μπορεί και να πλακωθούμε με κίνδυνο να ξεχτενιστούμε και να μουντζουρώσουμε το mascara. Δεν είμαι Βουγιουκλάκη να μένω κάτω από αντίξοες συνθήκες βαμμένη και χτενισμένη στην εντέλεια…

Ευχαριστώ όσους διαβάζουν το blog. Ευχαριστώ όσους δεν διαβάζουν το blog αλλά δεν θα το μάθουν ποτέ οι καημένοι αφού δεν το διαβάζουν. Ούτε εγώ παρακολουθώ Βέρα στο Δεξί αλλά ως δια μαγείας ξέρω όλους τους χαρακτήρες και σε ποια φάση βρίσκεται η ιστορία. Πάντοτε. Ευχαριστώ όσους μου αφήνουν σχόλια και όσους κομπλάρονται με αυτά που διαβάζουν και μου ρίχνουν Χριστοπαναγίες. Όπως φαίνεται δεν κόμπλαρα κανένα διότι κανένας δεν με έβρισε μέχρι τώρα. Ούτε χρειάστηκε να λογοκρίνω σχόλια. Λες να ωριμάσαμε σαν λαός?

Και με αυτή την τελευταία αμπελοφιλοσοφική σκέψη, σας αφήνω με τα σοφά λόγια των πασίγνωστων B. Crewe και K. Nolan, όταν ένα κρύο βράδυ του χειμώνα, εμπνεύστηκαν το τραγούδι, που άλλαξε τη ζωή και τα πάρτι μας…

Gitchi gitchi ya ya da da (hey hey hey)

Gitchi gitchi ya ya here (here oh)

Mocca chocolata ya ya (ooh yeah)

Creole Lady Marmalade (ohh)


Ή το άλλο, που παρόλο με ρίζες Caribbean το ανακηρύσσω ως τον εθνικό ύμνο της Κύπριας γυναίκας (έχεις δει ποτέ Κύπρια μαυρισμένη της θάλασσας??):


Brown girl in the ring

Tra la la la la

There's a brown girl in the ring

Tra la la la la la

Brown girl in the ring

Tra la la la la
And she looks like a sugar and a plum plum plum!