Και τώρα?

Οι ζουζούνοι πετούν στις ζουζούνες... οι μέλισσοι πετούν στις μελισούλες.... τα έχουμε ξαναπεί, τα ξέρουμε...

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα:


Είμαι έγκυος…



…όχι, δεν κάνω πλάκα….


Την τελευταία εβδομάδα ένιωθα όπως το μαραμένο λάχανο (πράσινο, ελαφρώς χλωμό και χωρίς ιδιαίτερη κινητικότητα). Αρχικά νόμισα ότι κρυολόγησα. Ήπια βιταμίνες και διάφορα ζεστά και περίμενα να με χτυπήσει το τσουνάμι υγρών της μύτης. Τίποτα όμως δεν έγινε. Άρα δεν ήμουν κρυολογημένη. Rejoice!!

Εκτός από συμπεριφορά λάχανου, πονούσα και το στομάχι μου. Ανακατευόμουν. Λες και είχα φάει τα χειρότερα. Ο δε Έτερος (που είχαμε φάει τα ίδια πράγματα) δεν είχε πάθει τίποτα. Άρα δεν μπορεί να ήταν τροφική δηλητηρίαση.

Αγνόησα τα συμπτώματα και πέρασα όλο το Σαββατοκύριακο στον καναπέ εναλλάξ να διαβάζω περιοδικά και να βλέπω έργα στην τηλεόραση. Βγήκαμε έξω το βράδυ που ένιωσα καλύτερα, ήπιαμε τα άντερα μας, κάπνισα μισό πακέτο τσιγάρα, φυσιολογική έξοδος δηλαδή.

Τελικά πήρα μια ελαφριά αθασιά απόχρωση. Δένω, σκέφτηκα, με το πορτοκαλί του καναπέ. Δημιουργώ αντίθεση. Επίσης με έπιασε όρεξη να τρώω αγγουράκια τουρσί. Έφαγα ένα ολόκληρο βαζάκι μόνη μου. Αντί πατατάκια στην τηλεόραση, κρατούσα το βαζάκι αγκαλιά. Πρώτη φορά μου συμβαίνει να πονώ το στομάχι μου και να πεινώ την ίδια ώρα. Υπέθεσα ότι έφταιγαν τα αγγουράκια τουρσί.

Τελικά ο Έτερος είχε αναλαμπή:

«Από πότε έχεις να αδιαθετήσεις?»
«Όχι ρε συ, αποκλείεται, προχτές αδιαθέτησα, πότε ήταν, κάτσε να δεις..» βρήκα το ημερολόγιο μου.

«Ορίστε! Αδιαθέτησα στις…. 31 Οκτωβρίου??» …. (Διάβολε, τόσο παλιά????)

«Φυσιολογική σε βρίσκω… αν ήσουν ελέφαντας!!!»

Φυσικά έπρεπε να πάω εγώ στο φαρμακείο. Φυσικά το να αγοράσεις τεστ εγκυμοσύνης είναι όπως αγοράζεις προφυλακτικά. Σε κοιτάει όλο το φαρμακείο συγκαταβατικά, και από μέσα του σκέφτεται τα χειρότερα. Προς στιγμή σκέφτομαι να ανεμίσω τη βέρα μου (εννοείται ότι θυμήθηκα να τη βάλω, για κάτι τέτοιες στιγμές τη χρειάζεσαι) για να σκάσουν αλλά μετά θυμήθηκα ότι είμαι αγχωμένη και τρέμουν τα χέρια μου.

Το κουτί έγραφε ότι τα αποτελέσματα βγαίνουν σε 3-5 λεπτά maximum. Εμένα σε 5 δευτερόλεπτα ΑΝΑΨΕ NEON SIGΝ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ 2 ΓΡΑΜΜΕΣ στο indicator τέτοιο. Όταν σταμάτησαν να τρέμουν τα χέρια μου και μετά τα πόδια μου έμεινα να χαζεύω τον τοίχο…. για κάνα μισάωρο.

Αυτά τα τεστ όμως μπορεί να κάνουν λάθος, οπότε τηλεφώνησα και στο γιατρό για να είμαι σίγουρη. Ο οποίος πολύ άνετα μου ανακοίνωσε (πριν του πω τι τον θέλω) ότι δεν έχει ελεύθερο ραντεβού μέχρι την ερχόμενη εβδομάδα. «ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ - ΤΩΡΑ ΛΕΜΕ!!!!» (φωτιά στα μπατζάκια μας).

Όταν του είπα τι τον θέλω, ως δια μαγείας βρέθηκε ραντεβού. Και πήγα. Ο γιατρός με βάζει στην πρίζα (εννοώ την τηλεόραση) και «Voila» βλέπω ένα μαύρο πράγμα σαν φασόλι με μια άσπρη κουκίδα μέσα στη μέση. Ο γιατρός, αν και περιτριγυρίζεται όλη μέρα από έγκυες φαίνεται να πανηγυρίζει ειλικρινά. «Ορίστε,» μου λέει, «έχει ήδη δημιουργηθεί η καρδία του.» Μετακινεί το cursor πάνω στην οθόνη (λες και παίζουμε με το paintbrush) και μου κυκλώνει την άσπρη τελεία. «Κάτσε να σου το μεγεθύνω να την ακούσεις που κτυπά.»

Σε διαστημόπλοιο να ήμουν και να έλεγε ο fellow αστροναύτης «έλα στο φινιστρίνι μισό λεπτό να δεις τη Γη από το διάστημα» δεν θα έδειχνα τόσο έκπληκτη. Έχω μια καρδία ανάμεσα στα πόδια μου?

Ο γιατρός μεγεθύνει το φασόλι και βάζει ήχο στο computer. Το δυναμώνει και όντως ακούγεται ένα ρυθμικό ντουπ ντουπ ντουπ ντουπ…. (κοίτα ρε συ το φασόλι ακροβατικά.)

"Μπορώ να σου το γράψω και σε DVD άμα θέλεις" λέει ο γιατρός-Spielberg.

Δεν είμαστε καλά.

Αν δεν ήταν ακόμα μπηγμένο μέσα μου το ιατρικό εργαλείο για να έχουμε άμεση σύνδεση με την τηλεόραση, θα ήταν καλή στιγμή να λιποθυμήσω. Δεν λιποθύμησα… άρα αυτά που βλέπουμε στα έργα είναι φαντασιώσεις των σκηνοθετών. Όταν ο γιατρός σου πει ότι είσαι έγκυος η πρώτη σου σκέψη δεν είναι πώς να λιποθυμήσεις αλλά να διερωτηθείς -ποια απ’ όλες τις φορές ήταν άραγε???- και –πόσα τσιγάρα άραγε κάπνισα από τότε???-

Ο Έτερος απλώς ρώτησε, «μα πως τα καταφέραμε?», ερώτηση βεβαίως θεωρητική διότι δεν έμεινα έγκυος με τον κρίνο, ούτε με το τσαρτελλούδι. Δέκα λεπτά αργότερα ξαναρώτησε. «Μα είσαι σίγουρα έγκυος??» Α καλά, τα λέμε.

Για κάποιο περίεργο λόγο δεν έχουμε φρικάρει καθόλου. Είναι λες και δε συνέβηκε… Πρέπει να είμαστε in denial…. Σε 1-2 μέρες που θα το αντιληφθώ, μπορεί να αρχίσω να ουρλιάζω…