Monday, June 18, 2007

The long and winding road

Ένα νοσταλγικό (ας πούμε) post.

36 βαθμοί χθες στη Λευκωσία και εγώ στη βεράντα να κάνω αέρα με μια βεντάλια. Λόγω ειλημμένων υποχρεώσεων δεν μπόρεσα να πάω παραλία. Πίνω ένα φρέσκο χυμό φρούτων. Πίνω δεύτερο φρέσκο χυμό φρούτων. Πάω να πιω και τρίτο… κατουριέμαι. Το ράδιο προειδοποιεί ότι όλη η Λευκωσία επιχειρεί να πάει στον Πρωταρά και παρατηρείται πυκνή κίνηση στους δρόμους. Μπα, συνηθισμένα πράγματα. Δεν κωλώνει κανείς. Οι δρόμοι τώρα είναι ευθείες διπλής κατεύθυνσης.

Παλιά, για να πάμε Πρωταρά ξεκινούσαμε από τον παλιό δρόμο για Λάρνακα (μονής κατεύθυνσης). Ευχόσουν να μην βρεις μπροστά σου κανένα άσχετο που πήγαινε με ταχύτητα φωτός. Φτάνοντας στη Λάρνακα περνούσες μέσα από την πόλη (άλλο πήξιμο και αυτό), όλο τον παραλιακό δρόμο με τα διυλιστήρια (εδώ κατέβαζες το παράθυρο για να μυρίσεις τον … καθαρό αέρα της θάλασσας) και έμπαινες μέσα στις αγγλικές βάσεις.

Ο δρόμος στις βάσεις ξαφνικά γινόταν λείος και συγυρισμένος, η σηματοδότηση τέλεια. Μικρά, συγυρισμένα cottages ξεπρόβαλλαν πίσω από θάμνους και αραιή βλάστηση. Μέχρι και ίχνος γρασιδιού μπορούσες να διακρίνεις. Στις βάσεις όλοι ακολουθούσαν τα σήματα της τροχαίας και τη νενομισμένη ταχύτητα. Βγαίνοντας από τις βάσεις, ο δρόμος γινόταν και πάλι σκατά και οι οδηγοί οδηγούσαν και πάλι σαν μανιακοί.

Σειρά τώρα είχαν κάτι θλιβερά χωριά που αναγκαστικά έπρεπε να περάσεις από μέσα. Χαρακτηριστικότερο αυτών η Ξυλοφάγου, στο κέντρο της οποίας υπήρχε round about με τα καφενεία του χωριού, όλα σημαιοστολισμένα στα εθνικά μας χρώματα. Οι τοίχοι των καφενείων ήταν γεμάτοι μαυρόασπρες φωτογραφίες με πεθαμένους αγωνιστές και άλλους άγνωστους της περιοχής. Όλοι οι γέροι κάθονταν και χάζευαν την κίνηση σαν αξιοθέατο. Και φορούσαν όλοι μαύρα. Περνούσες εσύ με το saloon αυτοκίνητο και τα φουσκωτά σου, το εμπριμέ φανελάκι και τα γυαλιά ηλίου σου και δεν μπορούσες να αποφασίσεις ποιοι ήταν τα UFO. Εσύ ή αυτοί?

Μετά περνούσες κάμποσες επίπεδες άχτιστες καλλιεργήσιμες εκτάσεις (τότε ήταν φυτεμένες με πατάτες και καρπούζια, τώρα έχουν όλα χτιστεί και είναι «εξοχικές επαύλεις») και έφτανες στης Αγία Νάπα. Ήθελες όμως να πας στον Πρωταρά. Γι’ αυτό συνέχιζες the long and winding road κατά μήκος της θάλασσας. Το τοπίο τώρα άλλαζε, αντί καλλιεργήσιμες εκτάσεις έβλεπες βράχους και «χαμηλή βλάστηση» (ο ευγενικός τρόπος για να πεις αγκάθια και πέτρες). Ο δρόμος ήταν τόσο στενός, που αν συναντιόνταν 2 αυτοκίνητα με αντίθετη κατεύθυνση, το ένα έπρεπε να κάνει στην άκρη έξω από το δρόμο (στα κυπριακά «να πέσει στο παγκέττο») αλλιώς δεν τα χωρούσε και τα δύο να περάσουν (τώρα ο δρόμος έχει διαπλατυνθεί, έχουν χτίσει πεζοδρόμια και ποδηλατόδρομος).

Τέλος, έφτανες στον Πρωταρά. Ήθελες πέραν των 2 ωρών για να φτάσεις. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, χωρίς κίνηση. Στην επιστροφή δε, έβρισκες πάντοτε κίνηση (οι επιστροφή των μυρίων) και ήθελες πέραν των τριών ωρών. Ένας Λευκωσιάτης καταλαβαίνει απόλυτα τι σημαίνει όταν τα ελληνικά κανάλια παραπονιούνται για το πέταλο του Μαλλιακού ή την Κακιά Σκάλα. Το έχει ζήσει. Σε μικρότερη κλίμακα μεν, αλλά το έχει ζήσει.

Και όμως, όλη η Λευκωσία κάθε σαββατοκύριακο ήταν με το φουσκωτό στο χέρι έτοιμη για εξόρμηση. Κανένας δεν κώλωνε λόγω του δρόμου.

Τώρα, με τον αυτοκινητόδρομο χρειάζεσαι μόνο 1 ώρα και είναι διπλής κατεύθυνσης all the way. Έχασαν και τα θλιβερά χωριά της αίγλη τους. Τι να χαζεύουν άραγε οι γέροι στα καφενεία?

Μεγάλο φάουλ που δεν πήγα αυτό το σαββατοκύριακο. Θα πάω next week. Άσε που όλα τα ένθετα των εφημερίδων μιλούν για διακοπές και πώς να τις οργανώσεις και εγώ δεν έχω να πάω πουθενά. Η μόνη βαλίτσα που θα φτιάξω φέτος θα είναι για να πάω στην κλινική.

10 Comments:

At 18 June, 2007 10:26, Anonymous Anonymous said...

Τότε ήταν ωραίες και οι στάσεις- στάσεις για να αγοράσεις φρούτα/σίταρο από τον παραλιακό Λάρνακας, λουκουμάδες και σιάμισι από εκείνον το κατηφορικό δρόμο από Πρωταρά(είμαι άσχετη με τη γεωγραφία), σάντουιτς από το Γιατρό της Πείνας, στάση για τουαλέττα στο high way...

Ο δρόμος ήταν ειδυλιακός και μέρος της εμπειρίας, ποτέ δεν παραπονιόμασταν. Τώρα όλα τα προσπερνάμε με 120-160km/h και αν τυχόν πίξουμε στην κίνηση, παίρνουμε τη λωρίδα ασφαλείας, οδηγάμε ανάποδα και βρίσκουμε μια έξοδο για να κόψουμε δρόμο...

 
At 18 June, 2007 13:14, Anonymous Anonymous said...

Ενώ αν είσαι Λεμεσιανός, παίρνεις στην καλύτερη τα πόδια σου, στην χειρότερη μηχανοκίνητο όχημα, και σε 1 με 10 λεπτά, βάλλεις την παττίχα μες την θάλασσα.

Και μην μου πει κανένας για τις παραλίες με χρυσή άμμο του Πρωταρά εν αντιθέσει με τη Λεμεσό. Να την βράσω την χρυσή άμμο αν είναι να φάω τέτοια ταλαιπωρία.

 
At 18 June, 2007 14:47, Blogger the Idiot Mouflon said...

Φέτος στοχεύω στον εντοπισμό παραλίας ΧΩΡΙΣ Λευκωσιάτες...

Εισηγήσεις;

(Υποψιάζομαι μετά τη Λεμεσσό και πριν τη Πάφο)

 
At 18 June, 2007 14:59, Blogger AnTonymous said...

Η εποχή της ταλαιπωρίας...όντως ευκολότερα τώρα, πιό όμορφα όμως τότε.

Αγρινέ έχω εγώ καμιά δυό σε περιοχές της Νάπας.Ειδικά καθημερινές αλλά και σαββατοκυρίακα, αφού δεν είναι αυτό που λέμε κοσμοπολίτικες, και αφού οι πιό πολλοί κυπραίοι πάν για να δουν και να τους δούν, πιό πολύ από το να κάνουν μπάνιο, τις αποφεύγουν.

 
At 18 June, 2007 16:05, Anonymous Anonymous said...

@mouflon
nai opos pas sinexise eftheia pros aigypto

 
At 18 June, 2007 16:59, Blogger Kamougiaros said...

aaa...those were the times!


kathe, ma kathe, ma kathe kalokairi na kamnun erga ston dromo tou Protara ( giati oi xeimona as poume? ) je na einai PANTA kleisti i mia lorida pou tis 2 je na pienneis me 10 km...se 2-3 ores eftannes

 
At 18 June, 2007 17:11, Anonymous Anonymous said...

@Anonymous

Δυστυχώς... και η Αίγυπτος έσhει πολλούς κυπραίους.

Αγρινό Ηλίθιο

 
At 18 June, 2007 18:22, Blogger kangerlussuaq said...

Το Μάρτη που μας πέρασε ήρθα με δύο φίλους στο Νησί, έπειτα από μακρά απουσία μου. Ομολογώ πως "σπάστηκα" που ο νέος δρόμος δεν περνούσε μέσα απο τη βάση της Δεκέλειας, έτσι για το excitement. Ομολογώ επίσης πως "σπάστηκα" που η βάση ήταν ακόμη εκει.

Πάντως για Σ/Κ προτίμησα το εξωτικό Βερολίνο. Υπέροχος καιρός και με ένα σφιχτό budget των €200 δε μας έλλειψε τίποτα. Πιο φθηνό κι από τριήμερο στην Υδρα, (από την Αθήνα)

 
At 18 June, 2007 18:22, Blogger kangerlussuaq said...

Το Μάρτη που μας πέρασε ήρθα με δύο φίλους στο Νησί, έπειτα από μακρά απουσία μου. Ομολογώ πως "σπάστηκα" που ο νέος δρόμος δεν περνούσε μέσα απο τη βάση της Δεκέλειας, έτσι για το excitement. Ομολογώ επίσης πως "σπάστηκα" που η βάση ήταν ακόμη εκει.

Πάντως για Σ/Κ προτίμησα το εξωτικό Βερολίνο. Υπέροχος καιρός και με ένα σφιχτό budget των €200 δε μας έλλειψε τίποτα. Πιο φθηνό κι από τριήμερο στην Υδρα, (από την Αθήνα)

 
At 18 June, 2007 21:04, Blogger sexandthenotsuchabigcity said...

Εν σοβαρομιλάς! Γι’ αυτό οι γονείς μου έχουν ψυχικό τραύμα με τον Πρωταρά και όταν τους τον προτείνουμε σαν holiday spot λένε «εν μακριά» ενώ πάνε ευχαρίστως στην Πάφο. Μάλιστα μάλιστα, μόλις έλυσα ένα μεγάλο μυστήριο, του πως ο Πρωταράς είναι πιο μακριά που την Πάφο!

Αγρινό το Σάββατο το απόγευμα με πήρε μια φίλη μου Λεμεσιανή σε ένα τόπο στην Λεμεσό, που το μόνο σήμα κατατεθέν που μπορώ να σκεφτώ ήταν πως είχε ένα χαλαμάντουρο εκεί κοντά και ήμουν η μόνη Λευκωσιάτισσα (και εκείνη η μόνη Λεμεσιανή) και μαζί οι μόνες κυπραίες. Οι υπόλοιποι παραθεριστές ήταν μια οικογένεια τουριστών και μια γυμνόστηθη με τεράστια βυζιά. Σου το συστήνω.

 

Post a Comment

<< Home


ΠΡΟΣΟΧΗ: Το blog βλάπτει σοβαρά την υγεία όλων όσων δεν διαθέτουν χιούμορ.