Friday, August 31, 2007

Γάλα τεσσάρων αγελάδων, γάλα υγείας

Από όλες τις βουντού μαλακίες που έχω ακούσει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου νομίζω τα σκήπτρα κρατάει το new age. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτούς που πιστεύουν στο new age. Φτάνει να μην προσπαθούν να με πείσουν να το υιοθετήσω και εγώ.

Και εξηγώ:

Κάπου στον έβδομο μήνα εγκυμοσύνης πάω για καφέ. Δηλαδή τι καφέ, αφού δεν έπινα, ας πούμε εγώ πήγα για χυμό. Στην παρέα έρχεται μια τύπισσα (γνωστή γνωστού, οι γνωστοί θα μας φάνε) και μόλις βλέπει την κοιλιά μου θεωρεί καθήκον της να μου εξηγήσει το νόημα της ζωής και πώς να δεχτώ αυτό το πολύτιμο δώρο που μου έγινε (η τύπισσα πρέπει να πιστεύει και στο δωδεκάθεο δεν το συζητώ).

Προσπερνάμε τα εμετικά περί «μια νέα περίοδος της ζωής σου αρχίζει» (ναι, μια … περίοδος που θα διαρκέσει 40 μέρες), και τα ζαχαρωμένα «όταν αποκτήσεις παιδί θα διερωτάσαι πως ζούσες τόσο καιρό χωρίς αυτό στη ζωή σου» (εύκολο: κοιμόμουν όσο ήθελα, πήγαινα διακοπές, πήγαινα έξω, δεν ήμουν κλειδωμένη στο σπίτι), και πάμε στο ψητό.

«Όταν γεννήσεις στην κλινική, να μην δεχτείς να πάρουν το μωρό μακριά σου και να το βάλουν στο δωμάτιο με τα άλλα μωρά.»
«Γιατί?»
«Πρέπει να μείνει μαζί σου.»
«Μα δεν πρέπει να το λούσουν και να το ντύσουν οι νοσοκόμες κτλ?»
«Όχι, να μην δεχτείς. Τη πρώτη εβδομάδα το μωρό δεν πρέπει να μετακινηθεί από τη μάνα του διότι χάνει το connection του με τη μάνα και το χρειάζεται αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνά έξω από τη μήτρα
«Μα να μείνει το μωρό άλουστο με τα αίματα και τα γλοιώδη υγρά και τα μαλλιά του πισσωμένα για 1 ολόκληρη εβδομάδα?? Θα βρωμίσει!!»
«Ναι, αλλά θα κρατήσεις αυτή τη σημαντική σχέση παιδί-μάνας».
«Καλά, δεν μπορείς να αναπτύξεις τη σχέση μισή ώρα αργότερα?»
«ΟΧΙ!!! Το μωρό καταλαβαίνει τα πάντα. Νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνει αλλά αισθάνεται τα πάντα.»

Στον έβδομο μήνα δεν ήξερα τι να της απαντήσω. Τώρα που έζησα τη γέννα και το… connection μπορώ να πω ότι:

Μόλις γεννηθεί το μωρό είναι καλυμμένο με διάφορα υγρά (σαν μύξες) και αίματα. Αν μάλιστα γεννήθηκε με φυσική γέννα, πιθανόν να είναι στραπατσαρισμένο και ελαφρώς μελανιασμένο. Στην όψη φαίνεται σαν γκρίζο/ροζ χταπόδι που βγήκε από τη θάλασσα και στάζει. Πιθανών να κλαίει διότι αηδιάζει με την όλη κατάσταση. Αν το αφήσεις άλουτο για 1 εβδομάδα, connection μπορεί να μην δεις αλλά σίγουρα θα δεις:

- σύγκαμα
- αηδία ζωγραφισμένη στα μάτια του και στα μάτια όλων όσων θα αποφασίσουν να σε επισκεφτούν.
- σιγά να μην κάτσουν οι νοσοκόμες να ακούσουν τα περί connection. Θα λούσουν, θα ντύσουν το μωρό και μετά θα σου το φέρουν καθαρό να το δεις. Το μωρό θα τεζάρει από την κούραση και την ένταση της γέννας και σιγά μην κάτσει να σου κάνει παρέα. Θα ξυπνά σε τακτά διαστήματα και θα θέλει να φάει. Είτε το ταΐζεις εσύ, είτε η νοσοκόμα, είτε η μάνα σου είτε ο Godzilla, το ίδιο πράγμα είναι. Θα φάει και θα κοιμηθεί.
- Αν είσαι τυχερή, στον ένα μήνα το μωρό ίσως (λέω ίσως) αρχίσει να χαμογελά όταν σε βλέπει.

Αυτά περί connection. Είχε και συνέχεια:

«Θα θηλάσεις?»
«Δεν ξέρω… αν μπορώ… γιατί όχι? Έχω επιλογή?»
«ΠΡΕΠΕΙ να θηλάσεις! Το μητρικό γάλα μπλα μπλά είναι το καλύτερο και μπλα μπλα είναι πιο θρεπτικό και μπλα μπλα είναι υποχρέωση σου και μπλα μπλα δημιουργείς μια σχέση με το μωρό (να την πάλι τη σχέση) και μπλα μπλα…»

Καλά μη βαράς…

«Εγώ την κόρη μου τη θήλαζα ως 2 χρονών» (ορκίζομαι είπε αυτό το πράγμα)
«!!!!! Μα μέχρι τα δύο χρόνια τα μωρά βγάζουν δόντια… σωστά?»
«Ναι αλλά εφόσον είχα γάλα δεν ήθελα να σταματήσω. Ήταν κάτι που μοιραζόμουν μόνο με την κόρη μου.»

Έλεγα και εγώ.. που είναι άραγε το connection?

«Μα… είναι σωστό να θηλάζεις για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα?» (Έλεος)

Και πάλι, ως άσχετη χαμογέλασα σαν ηλίθια και με την άκρη του ματιού μου παρατηρούσα το στήθος της, να δω αν έμεινε τίποτα… όρθιο πάνω από τον αφαλό.

Όσον αφορά το θηλασμό, τώρα που απέκτησα άποψη έχω να πω τα εξής:

Να προσπαθείς να θηλάσεις ένα μωρό είναι σαν να κρατάς ένα χταπόδι (βρε κόλλημα με τα χταπόδια) που χτυπιέται, φτύνει και προσπαθεί να σου ξεφύγει (έλα πίσω! Έχουμε connection να κάνουμε!!). Εσύ το κρατάς και προσπαθείς να σημαδεύσεις το στόμα του στο στήθος σου. Extra βαθμός δυσκολίας: Αυτό κλαίει και οδύρεται που δεν κάνεις πιο γρήγορα. Σπάζουν τα νεύρα σου, ξεχειλώνει το στήθος σου και νιώθεις περίεργα (άσχημα περίεργα).

Αν κάνεις αυτό το πράγμα κάθε 3-5 ώρες την ημέρα, όχι 2 χρόνια, ούτε 2 μήνες δεν θα θέλεις να θηλάσεις. Τι έχει το γάλα σε σκόνη? Γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν με αυτό. Πως θα προχωρήσει η παγκοσμιοποίηση έ??

26 Comments:

At 31 August, 2007 09:21, Blogger guerrero7,62 said...

Aυτο το connection με τη μανα για τους ελληνες κ κυπριους κρατα καμμια 50αρια χρονια,οσο ειναι εν ζωη η μανα,μαμα,μάμα....

 
At 31 August, 2007 09:27, Anonymous Anonymous said...

Προς έτερο/εταίρο: ΕΠΕΙΓΟΝ, πέρνα που ψαραγορά..

Αγρινό Ηλίθιο

 
At 31 August, 2007 10:46, Blogger Effie said...

Α τί ωραία!
Κι αν ζοριστείς λίγο - καιτρως πολλά χόρτα σαν τις αγελάδες - μπορεί να συνεχίσεις να θυλάζεις μέχρι να πάει το τεκνό πανεπιστήμιο...
Το κόψιμο του ομφάλιου λώρου τουλάχιστον το επιτρέπει το new age ή πρέπει να πηγαίνετε παντού πακέτο;

 
At 31 August, 2007 12:05, Blogger FirmExcel said...

Βρε Δρακούνα, μα δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι κλειδωμένη όλη μέρα σπίτι. Στις 40 μέρες να είσαι απλώς κάπως πιο προσεκτική: μην πάρεις το δρακουνάκι σε κλειστό χώρο με πολλά άτομα (π.χ στο καφεινείο του χωρκού σου, clubbing, προεκλογικές συνεστιάσεις, στα αρμάσματα της κόρης του Χαμπή κτλ).

Μπορείς άνετα να πας μια βόλτα στην Λήδρας (μακρία από τον Ηράκλη διότι θα πάθει εθισμό στα μηχανάκια και θα σου εξαφανίζει τους τσιφτέδες από το τσεντί), μια βόλτα στην παραλία (προσοχή από πιθανούς μνηστήρες, να ζητάς πάντοτε λίστα με περιουσιακά στοιχεία από οποιονδήποτε την πλησιάζει).

Σημείωσε επίσης ότι τώρα καλά την έχεις: το δρακουνάκι είναι πακεταρισμένο και έτοιμο για βόλτα.Με ένα μπιμπερό και μωρομάντηλα είμαστε έτοιμοι και φύγαμε. Να μην σου πω ότι μετά από κάποιους μήνες θα πρέπει να κουβαλάς μπιμπερά, φρουτόκρεμες, πιπίλες, νερό για να ξεπλένεις την πιπίλα και τα μπιμπερά που θα ρίχνει με μανία στο πάτωμα διότι δεν της έκανες το χατήρι, παιχνιδάκια για απασχόληση κτλ.
Και το χειρότερο είναι ότι σε μερικούς μήνες θα έχουμε άποψη. Άποψη για το που θα κάτσουμε, με ποιον θα μιλήσουμε, τι θα φάμε και τι θα πιούμε......:)

Γι’ αυτό μην πολυασχολείσαι με τα must, ο πορεία είναι προδιαγραμμένη και τυποποιημένη. Just enjoy the flight και μην ξεχνάς:Είσαι ΜΑΝΑ. Ότι και να κάνεις είναι σωστό!

 
At 31 August, 2007 13:32, Blogger trelli said...

Πε της τούτης της γνωστής του γνωστού ω γνωστή, ότι και adsl 40Mbps σύνδεση να έχει με την κόρη της εννά έρτει η ώρα που η μιτσιά εννα πατήσει disconnect και εν για τη μάνα που ενναν δύσκολα. Γι'αυτό καλύτερα dial up για να έχεις σύνδεση όσες ώρες χρειάζεται και θέλεις

 
At 31 August, 2007 14:02, Anonymous Anonymous said...

Καλά έξω απο τον θηλασμό πολλά τραγούδια (και μαλακίες) λένε... Στην πράξη κολλάει το μπιμπερό... και εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα... χεχεχε καλημέρα στην Κύπρο

 
At 31 August, 2007 15:20, Blogger drakouna said...

Ποιος είπε ότι δεν βγαίνω? Απλώς δεν βγαίνω στο βαθμό που έβγαινα πριν.

Τελικά, όσο connection και να κάνεις με το παιδί, άμα μπει στην εφηβεία ότι και να κάνεις θα σε γράψει :)

 
At 31 August, 2007 18:16, Blogger Nobody said...

Πολύ χίπισσα η τύπισσα. Απορώ που σου επέτρεψε να γεννήσεις σε κλινική και δε σου είπε να γεννήσεις στο σπίτι σου. Όταν γεννήθηκα, αφού με έπλυναν, με πήγαν στη μάνα μου και τσίριζα από το κλάμα γιατί είχα χεστεί. Μόνο όταν με σκούπισαν ηρέμησα. Πες στη γνωστή του γνωστού ότι τα μωρά δε γουστάρουν χίπισσες μάνες.

 
At 31 August, 2007 18:51, Anonymous Anonymous said...

Αγαπητή Δρακούνα
ξέρω δύο τουλάχιστον νεαρές μαμάδες που θήλασαν τα μωρά τους για πάνω άπό δύο χρόνια. Εκ πεποιθήσεως. Τις προσκυνώ - ιδέα δεν έχω πώς άντεξαν!
Επίσης ακόμα να καταλάβω: σου άρεσε που έγινες μάνα ή όχι;;; Η Σουηδέζα κοράκλα σού βγαζει ένα κάτι, ένα συναίσθημα τελοσπάντων;;; Για πες!

 
At 31 August, 2007 19:53, Anonymous Anonymous said...

Drakouna, η κυρία που αναφέρεις, είναι ο λόγος που εγέμωσε η Κύπρος αγοράκια της αναστολής απο το στρατό, και κοριτσάκια μπάρμπι.

 
At 31 August, 2007 20:01, Blogger shashoura said...

poupanw-poupanw e8kiavasa to post k kourastika me tes koubentes tis tountis gnwstis,,,fantazomai ama ta akoueis jiolas,,mallon arkefkoun ta afkia na 3ekapnizoun..

 
At 31 August, 2007 22:37, Blogger Φωτούλα Τζιώντζου said...

Εγώ πάντως, εάν και με αυτό το new age καμία σχέση δεν έχω, τη δεύτερη κόρη μου τη θήλασα ακριβώς 22,5 μήνες -και εάν δεν αρρώσταινα μάλλον ακόμη θα θήλαζε- απο επιλογή, ΔΙΚΗ ΤΗΣ και επίσης, μάλλον επειδή το έγκλημα ήταν προσχεδιασμένο, μου χαμογελούσε από το μαιευτήριο και μόνο σε εμένα, για την ακρίβεια χαμογελούσε σε συγκεκριμένο σημείο του κορμιού μου, στο στήθος....
Καλό σας βράδυ
Υ.Γ. Η πρώτη πάλι επέλεξε να θηλάσει μόνο 6,5 μήνες...

 
At 02 September, 2007 00:32, Anonymous Anonymous said...

Ο θηλασμός συνιστάται για έξι μήνες και προαιρετικά μπορεί να φτάσει μέχρι τον ένα χρόνο (το πολύ). Από κει και πέρα, ο θηλασμός κάνει περισσότερο κακό παρά καλό, και στο παιδί αλλά και στη μάνα, κυρίως στα θέματα ψυχοσωματικής ανάπτυξης και ανεξαρτητοποίησης.

Η επιλογή (και κατά συνέπεια η ευθύνη) για τη συνέχεια του θηλασμού πέρα των δύο χρόνων, δεν νοείται να είναι του παιδιού, αυτό πιστεύω είναι τρόπος συγκάλυψης των αναγκών της μάνας. Αυτό το λέω γιατί με εντυπωσίασε το σχόλιο της Νερίνας. Αν είναι να κάνει επιλογές το παιδί από τόσο μικρό, τότε του γονιού ποιός είναι ο ρόλος του;

 
At 02 September, 2007 13:22, Blogger FirmExcel said...

Ο/Η Psychia είπε...
" Ο θηλασμός συνιστάται για έξι μήνες και προαιρετικά μπορεί να φτάσει μέχρι τον ένα χρόνο (το πολύ). Από κει και πέρα, ο θηλασμός κάνει περισσότερο κακό παρά καλό, και στο παιδί αλλά και στη μάνα, κυρίως στα θέματα ψυχοσωματικής ανάπτυξης και ανεξαρτητοποίησης."
----------------------------------
Αγαπητή psychia, που βασίζεις το ποιο πάνω statement? Υπάρχει κάποια έρευνα που το καταδεικνύει?
Θα με ενδιέφερε να τις ρίξω δυο ματιές.

Οι σοβαρές έρευνες που έχουν γίνει καταδεικνύουν μόνο ότι ο θηλασμός είναι ένας παράγοντας που βοηθά την άμυνα του οργανισμού του μωρού. Και δυο χρόνια να θηλάζεις αν είναι κάτι που δεν ενοχλεί ούτε την μαμά ούτε το μωρό, δεν βλέπω πρόβλημα. Όπως δεν βλέπω πρόβλημα μια μαμά να μην θηλάσει καθόλου.

Μου άρεσε αυτό το "ψυχοσωματικής ανάπτυξης και ανεξαρτητοποίησης¨ as if να υπάρχει περίπτωση στην Κύπρο να μεγαλώσουμε μωρά ανεξαρτοποιημένα). Το παλεύουμε πάντως.

Ενδιαφέρον και το ερώρημα "πρέπει να κάνει επιλογές το παιδί από τόσο μικρό?" όπως επίσης "Μήπως το ότι σήμερα ο ρόλος μας ως πολίτες είναι μάλλον ανεκτικός παρά διεκδικητικός οφείλεται στο ότι μεγαλώσαμε χωρίς να μας αφήνουν να κάνουμε επιλογές από παιδιά?"

Ένα αληθινό σενάριο που άκουσα χθες τυχαία "Το αγοράκι 12 μηνών δεν κρατά μόνο του σας παρακαλώ το μπιμπερό. Απαιτεί να του το κρατάνε για να πιεί το γάλα του"

Καλό Ε?

Άντε Bye

 
At 02 September, 2007 15:33, Blogger Φωτούλα Τζιώντζου said...

Δεν θέλω να απογοητεύσω κανένα, αλλά τα παιδιά επιλέγουν και από αυτή την ηλικία μόνα τους, η διαφορά είναι ότι κάποιοι θέλουν να τα ακούσουν και κάποιοι όχι ή ακόμα και εάν τα ακούν θέλουν να τα διαμορφώσουν. Δεν διαφωνώ με καμία επιλογή, εγώ επειδή δεν γεννήθηκα μάνα και ελάχιστη εμπιστοσύνη έχω στο μητρικό ένστικτο, προτιμώ να εμπιστευτώ τα δικά τους ένστικτα και συγκεκριμένα αυτό της επιβίωσης, που είναι και καρατσεκαρισμένο ότι το έχουμε όλοι μας και να τα ακούω, εάν και μεταξύ μας με τις κόρες μου δεν νοιώθω ότι είχα και έχω και πολλές επιλογές. :))))))

 
At 02 September, 2007 18:00, Anonymous Anonymous said...

Αγαπητέ/η Pan,

δεν έχω κάποια έρευνα να σου συστήσω να διαβάσεις, το statement το βασίζω σε μακρά συζήτηση σε διάλεξη παιδιατρικής στην οποία ήμουν παρούσα, όπου πολλοί γιατροί είπαν πως βάση της κλινικής τους εμπειρίας και κάποιων ψυχολογικών μελετών, τα παιδιά που θηλάζουν μακροχρόνια (δεν είναι ξεκάθαρες οι διαχωριστικές - γι'αυτό βάζουν τον ένα χρόνο σαν νοητικό 'όριο'), έχουν μεγαλύτερη δυσκολία στο να αποχωριστούν την μητέρα τους όταν πχ θα πάνε νηπιαγωγείο. Το ίδιο και οι μητέρες που χρειάζεται να επιστρέψουν στη δουλειά (στο εξωτερικό οι άδειες μητρότητας φτάνουν μέχρι και τα 3 χρόνια). Κάνουν πολύ περισσότερο καιρό να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση και βασανίζονται συναισθηματικά περισσότερο.

Δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος να διακοπεί ο θηλασμός, εάν δεν το επιθυμούν οι συμμετέχοντες.

Ο λόγος που μπαίνει σαν νοητική γραμμή ο ένας χρόνος, είναι πως μέχρι τότε, το παιδί έχει ήδη μπει σε διατροφή στερεών, έχει πάρει όλα τα σωματικά και ψυχικά οφέλη του θηλασμού, και ο μεταβολισμός του μπορεί να δεχτεί γάλα του εμπορίου.

Για την μητέρα ισχύει το ότι έχει θηλάσει αρκετά ώστε να μειωθεί το ρίσκο καρκίνου του μαστού, και έχει πάρει όλα τα ψυχικά οφέλη.

Τώρα τα άλλα θέματα που θίγεις σηκώνουν μεγάαααλη συζήτηση. Σε φιλοσοφικά πλαίσια θα μπορούσαμε να αναλύουμε για μέρες :) Ένα πράγμα που ισχύει πάντως είναι ότι το παιδί (όπως και το σκυλί) είναι όπως το μάθεις. :)

 
At 02 September, 2007 18:50, Blogger Φωτούλα Τζιώντζου said...

Εγώ πάλι με τα σκυλιά μια χαρά τα πήγα, τα παιδιά αποδείχθηκαν άλλη ιστορία :))))))))

 
At 03 September, 2007 10:08, Blogger YO!Reeka's said...

απαπαπα όλες οι μανούλες κύπρου και ελλάδας εξεγέρθησαν υπέρ του θηλασμού!

(αλήθεια, το κόλλημα με το χταπόδι πώς προέκυψε;)

 
At 03 September, 2007 13:46, Anonymous Anonymous said...

ΚΑΛΟΣ Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ Κ 2 ΧΡΟΝΙΑ!!!
ΟΙ ΠΡΟΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΑΣ ΘΗΛΑΖΑΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΤΟ
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΝ ΜΕΤΡΟ ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗΣ
ΓΙΑΤΙ ΟΣΟ ΘΗΛΑΖΑΝ ΔΕΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ
ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥΣ ΗΣΥΧΟ!

 
At 03 September, 2007 15:15, Blogger AVRA said...

καλημερα!

θα συμφωνησω με την psychia ως προς το χρονο θηλασμου.

Ο θηλασμος ειναι πολυ ευεργετικος για το παιδι, διοτι αποκτουν αντισωματα, μειωνει τα ποσοστα αποκτησεις αλλεργιων και προσφερει στο μωρο μεγαλυτερη συναισθηματικη ασφαλεια.Ομως ειναι καθαρα θεμα της μητερας αν μπορει και θελει να θηλασει.Αλλωστε καθε γυναικα τη σημερινη εποχη ξερει τι σημαινει και ποσο σημαντικος ειναι ο θηλασμος.Αυτο δεν σημαινει ομως οτι ειναι ευκολο να το υιοθετησει..

Εκτος απο τις πρακτικες δυσκολιες υπαρχουν και οι ψυχολογικες.Αν η μητερα κατα την περιοδο της λοχειας εχει μεγαλη συναισθηματικη φορτιση ,διολου απιθανο δηλαδη, υπαρχει η πιθανοτητα να ειναι βασανιστηριο γιαυτη ο θηλασμος σε συνδοιασμο με την ελλειψη υπνου και την κουραση.

Οποτε οπως νιωθεις δρακουνα και ασε τους αλλους να λενε...κακο δεν θα παθει το μωρο, αυτο ειναι σιγουρο.

 
At 04 September, 2007 09:52, Blogger Tanila said...

Pan, και όμως, αν το δεις από τη σκοπιά του παιδιού πάει αντίστροφα: "Είσαι μάνα, ότι και να κάνεις είναι λάθος!"

 
At 04 September, 2007 10:22, Anonymous Anonymous said...

Κάπου εδκιάβαζα ότι γίνονται milk donations...ένα στυλ σαν blood donation.

"η μικρή Μαρία για να παίζει μπάσκετ θέλει το γάλα σου ΤΩΡΑ"

Μπορείς και συ αγαπητή Δρακούνα να βοηθήσεις τα παιδιά στα ορφανοτροφία!

 
At 04 September, 2007 11:25, Blogger FirmExcel said...

Tanila, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Υπάρχουν πολλές οπτικές γωνίες από τις οποίες μπορούμε να δούμε κάτι και πιστεύω ότι σωστό και λάθος δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο καλό και κακό και ο διαχωρισμός είναι ξεκάθαρος.

Άρα θεωρώ ότι αν το μωράκι της δρακούνας μας το δει από ¨άλλη σκοπιά¨ θα αρπάξει το ποντίκι και τα πλήκτρα και θα κάνει την παρέμβαση του για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Και ακόμα και τότε θα έχουν και οι δυο δίκιο. Θα υπερισχύσει βέβαια αυτός που έχει την πιο μεγάλη δύναμη (όχι απαραίτητα σωματική). This is real life-telia kai pavla.

Άτε βρε δρακούνα άφησε το μωράκι να μας ενημερώσει. Θέλει να θηλάσει ή όχι; και αν θέλει μέχρι πότε θα θηλάζει; και αν θηλάζει για πάνω από ένα χρόνο είναι πιθανό στο δημοτικό για πρόγευμα να δαγκώνει τον μαστό της δασκάλας της; .....Είναι τόσες πολλές οι απορίες μας.

Πλιις, και αν δεν μπορεί στα ελληνικά, ας μας γράψει στα Σουηδικά, όλo και κάποιος online translator θα βρεθεί στο δρόμο μας για να μας βοηθήσει.

 
At 04 September, 2007 12:04, Blogger Χριστίνα said...

Θεγέ μου. Τι έχουμε να περάσουμε...

 
At 04 September, 2007 23:11, Anonymous Anonymous said...

Χάρηκα ότι το προηγούμενο σχόλιο της Cordarone ήταν ειρωνικό (βλ. τι άλλο έχουμε να ακούσουμε από τη φίλη Δρακούνα που τα έχει παίξει ως new mom). Μια ματιά στο blog της με έπεισε ότι έκανα λάθος... ουφ! Μέλλουσες και νυν μαμάδες, ενωθείτε! Πέστε μας τα όλα!
Κάτι πιο ενδιαφέρον;;;

 
At 05 September, 2007 09:37, Blogger drakouna said...

Το μωρό ότι του δώσεις τρώει. Αμφιβάλλω αν έχει άποψη (ακόμα).

Πάντως δεν δείχνει να απολαμβάνει το θηλασμό (μάλλον απολαμβάνει το σούμο).

Ο παιδίατρος είπε 3 μήνες είναι υπέρ αρκετοί ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΚΑΝΩ. Τέλος συζήτησης. :)

 

Post a Comment

<< Home


ΠΡΟΣΟΧΗ: Το blog βλάπτει σοβαρά την υγεία όλων όσων δεν διαθέτουν χιούμορ.