Χάιντι, η Δρακούνα των βουνών

Η Δρακούνα επέστρεψε μετά από ολιγοήμερη περιοδεία στη χώρα του Γουλιέλμου Τέλλου. Βρήκε το μήλο και το τόξο, κατανάλωσε όσες σοκολάτες βρήκε στο δρόμο της, επισκέφτηκε όλες τις τοποθεσίες όπου κατά καιρούς έλαβαν χώρα συνομιλίες για λύση του Κυπριακού και κατέληξε στο σοφό συμπέρασμα ότι τόσα χρόνια, οι πολιτικοί μας πάνε στην Ελβετία απλώς για διακοπές και για να φάνε λουκάνικα και σοκολάτες.

Τους παλιομπίπιπ.

Ναι, πήγα μέχρι το Μπούρκενστοκ.

Σοβαρά.

I am one sick μάνα raver.

Μέσα στο τρένο για τη Γενεύη συζητούμε με τον Έτερο:

«Αντιλαμβάνεσαι ότι εφόσον έχουμε ήδη επισκεφτεί ΚΑΙ το Lancaster House στο Λονδίνο, μπορούμε πλέον να λέμε ότι έχουμε πάει σε όλες τις τοποθεσίες όπου έλαβαν χώρα συνομιλίες για το Κυπριακό. Όπως το τραγούδι με τις Τρύπες – Λονδίνο, Άμστερνταμ και Βερολίνο, έχεις ξεχάσει που ακριβώς θέλεις να πας, κι όσα κι αν έχω δανεικά πια δεν σου δίνω, να κόβεις βόλτες με το magic bus…»

«Δεν έχουμε πάει στη Νέα Υόρκη.»

«Στην Ευρώπη τουλάχιστον.»

«Οκ. Μπράβο μας.»

Εκτός από sick, προφανώς είμαστε και kinky.

Ο Έτερος βλέπει τη λίμνη της Γενεύης και θυμάται μια μαλακία σινεφίλ γαλλικό έργο που τον κουβάλησα να δούμε πριν μερικά χρόνια.

«Το γόνατο της Κλαίρης ήταν στη λίμνη της Γενεύης που γυρίστηκε?»

Le Genou de Claire, του Eric Rohmer. Παραγωγή του 1970. Ένας τύπος κάνει διακοπές σε μια λίμνη και συναντιέται με μια φίλη του η οποία τον προτρέπει να κάνει φάση με την κόρη της σπιτονοικοκυράς της. Ο τύπος βλέπει την άλλη κόρη της σπιτονοικοκυράς, την έφηβη Κλαίρη και για κάποιο ανεξήγητο λόγο, τον διακατέχει μια ακατανίκητη επιθυμία να της πιάσει... το γόνατο.

Είπα ότι το έργο είναι μαλακία? Ναι, το είπα.

«Νομίζω το Γόνατο γυρίστηκε σε λίμνη στη Γαλλία. Στο Annecy.»

«Όταν καλύψουμε το tour των συνομιλιών, να ξεκινήσουμε το tour των σινεφίλ.»