Παραισθήσεις

Οι μέρες που ήμουν άρρωστη πέρασαν σαν όνειρο. Ήμουν χαπακωμένη και αντιβιοτικομένη συνέχεια. Ξάπλωνα στον καναπέ με το βλέμμα της αγελάδας που βόσκει και έβλεπα το ταβάνι. Για κάποιο περίεργο λόγο που δεν μπορώ να θυμηθώ, πέρασα τέλεια. Σαν clips από ταινία, έβλεπα τον εαυτό μου να κάνει εντυπωσιακά πράγματα:

Ήμουν η Jennifer Grey (Babe) στο Dirty Dancing (talk to me loverboy)
Ήμουν η Jennifer Garner (Elektra) στο Daredevil (τελικά το κόκκινο μου πάει)
Ήμουν η Lara Croft (ως Angelina Jolie και ως video game)
Ήμουν η γκόμενα στο Twilight (είδα μόνο το trailer και δεν συγκράτησα το όνομα της)
Ήμουν ο Harry Potter.

Όσο περνούσαν οι μέρες, οι ρόλοι άρχισαν να γίνονται λίγο περίεργοι:

Ήμουν η Βουγιουκλάκη στο «η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια»
Ήμουν η Έλενα Ναθαναήλ στο «Εκείνο το Καλοκαίρι»
Ήμουν η Καίτη Φίνου στο «Καμικάζι Αγάπη μου»

Και τέλος, ήμουν ξανά φοιτήτρια, στο δωμάτιο του hall of residence που έμενα, και έκανα μαλακίες για πλάκα:



Μετά από αυτό, είπα να κόψω αμέσως τα αντιβιοτικά διότι οι παραισθήσεις προφανώς με βλάπτουν…