Projects

Καλά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους....
Καλά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους...
Καλά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους...

(think positive, think positive, think positive)

Ομμμμ.....

....

....

Πότσες.

Οκ, μπορεί να μην συμβαίνουν καλά πράγματα σε καλούς ανθρώπους. Ή μπορεί να συμβαίνουν καλά πράγματα σε καλούς ανθρώπους, απλώς εμείς δεν είμαστε καλοί άνθρωποι. In any case, δεν έκατσε η φάση. Δεν έτυχε, απέτυχε.

Oh well… don’t quit your day job λέει το ρητό…. (αλλιώς εκάτσαμεν πάνω, λέμε εμείς).

Ποιος ήταν που ρώτησε τι έκανα για να μην με πιάσει η κατάθλιψη όταν επέστρεψα από το Λονδίνο? Να σας πω αμέσως:

Επιδόθηκα σε μια σειρά από projects που ξεκίνησαν όταν επέστρεψα από τις σπουδές και είναι ακόμα works in progress. Εξηγώ:

1ο prοject ήταν η γνωριμία με τον Έτερο και η μετέπειτα συγκατοίκηση μας. Να βρούμε διαμέρισμα, να αγοράσουμε διαμέρισμα, να βρούμε κάποιον να μας δανείσει να εξοφλήσουμε το διαμέρισμα, να επιπλώσουμε το διαμέρισμα, να σφαχτούμε 5-6 φορές στην πορεία, τα συνηθισμένα.

Όταν τακτοποιηθήκαμε και όλα πήραν το δρόμο τους είπαμε να ξεκινήσουμε το 2ο project, που ήταν αυτό του γάμου. Να παντρευτούμε! 1.5 χρόνος πέρασε ευχάριστα με υστερίες, νυφικά, λουλούδια, προσκλήσεις, φωτογράφο, συγγενείς μέσα στα πόδια μας, parties και φυσικά hangovers.

Τελειώνοντας και αυτό πέρασε μια μικρή περίοδος ηρεμίας. Η οποία δεν κράτησε πολύ, διότι το διαμέρισμα γέμισε ασφυκτικά με αντικείμενα, βιβλία, εμάς και τις γάτες μας. Ήταν χαριτωμένο το διαμέρισμα αλλά ήταν μικρό. Το επόμενο project (3ο) ήταν να ανακαινίσουμε ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα για να μείνουμε. Γνωρίσαμε ισχυρογνώμονες χτίστες, μαστουρωμένους μπογιατζήδες (το νέφτι φταίει για όλα), μπήκαμε στο θαυμαστό κόσμο των ειδών υγιεινής και του παρκέ, έμαθα νέες άγνωστες λέξεις όπως «στοκκάρω», «αρμός», «αρσενικό και θηλυκό πλακάκι», «πρόστυχο πλακάκι» (το έχουμε συζητήσει πιο παλιά) και άλλα διάφορα.

Και πάλι, η ηρεμία μας δεν μπορούσε να κρατήσει για πολύ. Μας έτρωγε ο κώλος μας για νέες περιπέτειες. Έτσι είναι όταν ζεις on the edge. Και έτσι προχωρούμε στο επόμενο project, την κουκλάρα (σύλληψη και εκτέλεση έργου, αποτελέσματα). Αυτό το project ομολογουμένως ήταν από τα μεγαλύτερα μας. Έχουμε ξεπεράσει εαυτόν. Και είναι on going concern. Είναι κουκλάρα όμως, τι να κάνουμε? Από τα καλύτερα μας projects.

(να σημειώσω ότι εν τω μέσω των projects αλλάζαμε δουλειές, αυτοκίνητα, πηγαίναμε διακοπές, κάναμε αιματηρές οικονομίες, αποκτήσαμε άποψη για το χρώμα των τοίχων, χάσαμε τη γάτα, ξαναβρήκαμε τη γάτα, και πηγαίναμε supermarket).

“Life is what happens to you when you’re busy making other plans” (είπε ο μακαρίτης John Lennon). Ε, αυτό κάνουμε κύριε Lennon μου.

Και τώρα έχουμε κενό. Είμαστε σε σταυροδρόμι. Ποιο θα είναι το επόμενο project?

Μια ιδέα που είχαμε δεν μας έκατσε. Προχωρούμε στο plan B.

Το οποίο plan B ακόμα δεν ξέρουμε τι είναι. Να χτίσουμε ένα σπίτι..... ή να κάνουμε δεύτερο τεκνό? Ή και τα δύο ταυτόχρονα?

ΥΓ: Bossa Nova τζιαι μαλακίες... έπρεπε να σφάξουμε κανα πετεινό σε πανσέληνο και να του πιούμε το αίμα (πιο κλασσικό approach)...