Thursday, June 17, 2010

Διακοπές με θέα

Το προηγούμενο Σάββατο, πήρα τη γιαγιά Μαγκάιβερ τον καθιερωμένο περίπατο της στην παλιά Λευκωσία. Φάγαμε παγωτό από τα παγωτά Ηράκλης, χαζέψαμε τον κόσμο που περνούσε, ακολούθως περπατήσαμε όλη τη Λήδρας και την Ονασαγόρου. Η γιαγιά Μαγκάιβερ ήταν σε καλή διάθεση, μας απαρίθμησε όλα τα παλιά καταστήματα που υπήρχαν κατά μήκος των δύο αυτών οδών, μας έδειξε το σημείο όπου υπήρχε ένα κατάστημα που αγόρασε το πρώτο prêt a porter φόρεμα στη μαμά Δρακούνα (το 1958), και παρακολουθήσαμε το τέλος του εσπερινού στη Φανερωμένη.

Έκτοτε έγιναν διάφορα.

Η γιαγιά Μαγκάιβερ αυτές τις μέρες παραθερίζει στο νοσοκομείο. Κάτι έπαθε το συκώτι της. Αρχικά απέκτησε ένα απαλό κίτρινο χρωματάκι, το οποίο εξελίχτηκε σε έντονο καναρινί χρωματάκι (σαν ίκτερος) στο οποίο η μαμά Δρακούνα πανικοβλήθηκε και την πακέταρε αμέσως για τις Πρώτες Βοήθειες.

Στο νοσοκομείο αποφάσισαν ότι η γιαγιά Μαγκάιβερ είναι τέτοιο κελεπούρι που έπρεπε οπωσδήποτε να την να την κρατήσουν να τους κάνει παρέα. Της έδωσαν ένα ωραιότατο δωμάτιο με θέα τα γρασίδια και το καταπράσινο πάρκο της Αθαλάσσας και της ανακοίνωσαν ότι θα υποβληθεί σε μια σειρά από εξετάσεις για να δουν τι έχει.

Άρπα την γιαγιά Μαγκάιβερ, τι νόμισες? Μόνο εμείς να φάμε τα νιάτα μας σε τελικές εξετάσεις σχολίων και πανεπιστημίων? Ώρα να εξεταστείς και εσύ.

Η γιαγιά Μαγκάιβερ μοιράζεται το δωμάτιο της με μια κυρία-απολίθωμα, η οποία σε αντίθεση με τη γιαγιά Μαγκάιβερ-απολίθωμα που δεν κάθεται λεπτό, είναι ακίνητη και αμίλητη όλη την ώρα. Και οι δύο πάσχουν από Αλσχάιμερ. Και στις δύο έχουν κόψει την φαρμακευτική αγωγή για να «καθαρίσει» ο οργανισμός τους. Αντιλαμβάνεστε τι συνεννόηση μπουζούκι επικρατεί.

Η γιαγιά Μαγκάιβερ νομίζει ότι μένει στο σπίτι της, είναι ανά πάσα στιγμή ντυμένη και έτοιμη να φύγει (έχουμε και το άγχος μήπως και τους ξεφύγει και τη βρούμε απέναντι στο Mall –στην καλύτερη των περιπτώσεων-) και εννοείται ότι έχει χάσει εντελώς την αίσθηση του χρόνου. Ισχυρίζεται ότι την επισκέπτονται καθημερινά διάφοροι (ζωντανοί και μη), πράγμα που μας συμφέρει αφάνταστα, διότι με τόσους «επισκέπτες» δεν βαριέται ποτέ.

Τα καλά νέα είναι ότι άρχισε να βρίσκει σιγά σιγά το χρώμα της. Προφανώς κάποιο από τα φάρμακα που έπινε την πείραξε.

Έχουμε και τη Βιετναμέζα που τη προσέχει να κάθεται στο σπίτι και να μην ξέρει τι να κάνει για να περάσει η ώρα. Καθάρισε (όλων μας) τα σπίτια, έπλυνε παράθυρα, σιδέρωσε, γυάλισε ασημικά, ασχολήθηκε με τον κήπο. Δεν έχουμε τίποτα άλλο να της αναθέσουμε να κάνει. Σε λίγο θα αρχίσει κέντημα για να εμπλουτίσει την προίκα των γιων της πίσω στο Βιετνάμ. Αν έβλεπε ίσως κανένα πρωινάδικο στην τηλεόραση να καλυτερεύσει τα ελληνικά της?

Πάντως δεν καταλαβαίνω γιατί παραπονιέται ο κόσμος για το νέο νοσοκομείο. Μια χαρά κτήριο είναι, ευρύχωρο, με μεγάλα ασανσέρ, τα δωμάτια νοσηλείας θυμίζουν κλινική (μόνο η τηλεόραση τους λείπει), κάθε όροφος έχει ψυγεία όπου μπορείς να αγοράσεις καφέ, νερό, αναψυκτικά και σοκολάτες, Υπάρχει και μια πολύ respectable καφετέρια στην κύρια είσοδο, άνετο parking για όλους, κλιματισμός σε όλους τους χώρους. Ντάξει, το προσωπικό είναι στο ίδιο στυλ με παλιά αλλά η νοοτροπία θέλει πολύ δουλειά για να αλλάξει. Αυτοί που μουρμουρούν για το νέο νοσοκομείο, ίσως δεν τους έτυχε να νοσηλευτούν στο παλιό νοσοκομείο, ίσως δεν τους έτυχε να ψάχνουν parking μέσα στη χαώδη κατάσταση που επικρατούσε παλιά, δεν τους έτυχε να κυκλοφορούν μέσα στους παμπάλαιους διαδρόμους με σωλήνες να κρέμονται πάνω από τα κεφάλια τους, (θυμάστε την κεντρική σκάλα που οδηγούσε στους ορόφους με τη φωτογραφία της νοσοκόμας με το δάκτυλο στο στόμα που διέτασσε «Ησυχία!»), δεν τους έτυχε ο δικός τους άνθρωπος να νοσηλευτεί σε θάλαμο με άλλα 6 απολιθώματα που ξεψυχούσαν, δεν τους έτυχε να ψάχνουν να βρουν μια καρέκλα να κάτσουν και ολόκληρο νοσοκομείο να μην έχει μια διαθέσιμη.

Η γιαγιά Μαγκάιβερ προς το παρόν αγναντεύει το πάρκο της Αθαλάσσας και μου δείχνει τη συγκάτοικο της που κοιμάται: «Ξεκουράζεται, διότι το βράδυ θα έχουμε έξοδο», μου λέει και μου κλείνει το μάτι.

17 Comments:

At 17 June, 2010 12:17, Blogger Richie said...

Μια χαρα εν το νοσοκομειο. Εσhει τζιαι πολλα σhειροττερα.
Πε της γιαγιας καλην διασκεδασην που μενα.

 
At 17 June, 2010 12:35, Blogger DaisyCrazy said...

Ελπίζω σύντομα να νιώσει καλύτερα και να βγει απ'το νοσοκομείο.
Θυμάμαι την νοσοκόμα που λες με το δάκτυλο :)
Πήγα να συνοδέψω μια φίλη σε γυναικολόγο προσφατα και την είχε στην ιδιωτική του κλινική φάτσα στην είσοδο. Ενθουσιάστηκα. Επιτέλους ένιωσα ότι μπήκα σε νοσοκομείο όχι αστεία. Όταν ήμουν μικρή την φοβόμουν γιατί μου φαινόταν πολύ σοβαρή κι αυστηρή :)))

 
At 17 June, 2010 12:51, Blogger Кроткая said...

"Αν έβλεπε ίσως κανένα πρωινάδικο στην τηλεόραση να καλυτερεύσει τα ελληνικά της?"

Φάουλ Δρακούνα, με τα πρωινάδικα, ξεχνάς και τα ελληνικά που ήξερες!

Όσο για το νοσοκομείο, εγώ βρέθηκα εκεί πολύ πρόσφατα (για επίσκεψη, εγώ μια χαρά ήμουν) και μετά έλεγα στο αμόρε, να μη γκρινιάζετε καθόλου, τέτοιο νοσοκομείο μόνο στην Ελβετία ξανάδα (κι έχω κάνει τουρ νοσοκομείων στην Ελβετία, έτσι; Τα μισά τα ξέρω απ'έξω!).

 
At 17 June, 2010 14:15, Blogger Ttallou said...

Περαστικά στη γιαγιά

 
At 17 June, 2010 15:46, Anonymous Μπλε said...

Πρώτα απ όλα περαστικά στη γιαγιά.

Για το νοσοκομείο. Επία πολλές φορές στο παλιό νοσοκομείο. Για κτήριο του καιρού του ήταν πολλά καλό, ειδικά αφού ως κλασσικοί Κυπραίοι δεν εδεήσαμε να το προσέχουμε και να το αναβαθμίζουμε συχνά. Εμείς φταίμεν.

Το νέο νοσοκομείο είναι μια αρχιτεκτονική/πολεοδομική τραγωδία.
ΔΕΝ χρειάζεσαι μια φάουσα χωράφια για να κτίσεις ένα νοσοκομείο στην ΑΚΡΗ της πόλης για να είναι λειτουργικό, τζαι τούτο που εκτίσαν δεν είναι λειτουργικό. Κάμνεις το κτήριο με πολλούς ορόφους (τουλάχιστον 6) έτσι ώστε να μεν καταλιάς χώρο ή να περπατάς ποτζί ποδά άσκοπα (απλά πιάνεις ανσανσέρ τζαι ετέλειωσες).
Το πάρκινγκ το κτίζεις όχι ως ένα απέραντο πάρκινκγ λοτ που θέλεις 30 λεπτά να το διασχίσεις ΑΝ έβρεις θέση (γιατί προφανώς δεν επίες σε ώρα αιχμής) αλλά ως πολυώροφο γκαράζ. Έτσι δεν τρώει τα αυτοκίνητα ο ήλιος. Εν κοντά στο νουν.
Βάζεις και 1-2 υπαλλήλους να διούν συνέχεια γυρώ για να γράφουν τους κυπραίους που επιμένουν να σταθμεύουν σε πεζοδρόμια και σε ανύπαρκτες θέσεις πάρκινκγ εμποδίζοντας την είσοδο σε υπηρεσίες (ειδικά τζιαμέ που εν η είσοδος των εξωτερικών). Αν πιαν πρόστιμο 2-3 φορές μπορεί τζαι να μάθουν.
ΔΕΝ κτίζεις νοσοκομείο, που χρεάζεται άμεσο και γρήγορο access πάνω σε ένα ουσιαστικά μονόδρομο, αφού χρειάζεται να διασχίσεις ολόκληρη τη λεωφόρο, να καταφέρεις να μπεις και να περάσεις ένα τρισάθλιο ράουντ-απάουτ (σοβαρά ποιού εν τούτες οι φαηνές ιδέες;) τζαι μετά να ξαναδιασχίσεις τη λεωφόρο που την άλλη μερκά για να φτάσεις επιτέλους στο "νοσοκομείο". Έκαμα 3.5 ώρες να πάω στο νοσοκομείο πέρσι (ενώ η διαδρομή κανονικά είναι περίπου 30 λεπτά που το σπίτι μου). Τζαι έτυχε που τζι άλλες φορές να κάμω πάνω που μιαν ώρα να πάω τζαι αλλοτόσην να επιστρέψω.

Διάς που διάς τα λεφτά για να το χτίσεις, κάμε τζαι λλίην έρευνα σε άλλες χώρες (και κατά προτίμηση όχι σε αναπτυσσόμενες χώρες / Ελλάδα) να δεις πώς κάμνουν την δουλειά σωστά τζαι καλά.

Το μόνο improvement που είδα που επήα ήταν καθαριότητα αλλά υπολογίζω τζαι τούτο εννα πάει στα σκουπίδια όπως τζαι ούλλα τα άλλα κυνερνητικά κτήρια. Γιατί έτσι εν οι Κυπραίοι.

Όσο για τους θαλάμους, οι παραπάνω θαλάμοι έχουν 6-8 κρεβατια που για την εποχή μας είναι αδιανόητο. 1-2 άτομα το πολλή στο θάλαμο για να διατηρείται το απόρρητο του ιατρικού σου φακέλλου. Η γιαγιά σου πρέπει να ήταν που τις τυχερές αν εν μόνο δκιο.

 
At 17 June, 2010 17:15, Blogger Tanila said...

Ευτυχισμένη ηλικία
(της γιαγιας)

Που πήγε στην έξοδό της;

 
At 17 June, 2010 21:22, Blogger kangerlussuaq said...

Περαστικά και προσοχή γιατί η φοιτητική εστία του Π.Κ. δεν πέφτει και πολύ μακριά... Όχι τίποτα άλλο, αλλά οι καιροί είναι πονηροί και μπορεί να παίζει και καμιά εκδήλωση της Α.Φ.Ε. Μάλλον δεν θα το 'θελες να το πάθει αυτό η γιαγιά.

Και πάλι περαστικά...

 
At 17 June, 2010 21:34, Blogger LittlePrince said...

Αγαπητή Δρακούνα...
Καταρχάς περαστικά στην γιαγιά...

Το κείμενο σου εθύμησε μου πάρα πολλά. Τόσο που το παλιό όσο και από το νέο νοσοκομείο. Το παλιό ήταν ένα χάος. Εν θυμούμαι την νοσοκόμα. Θυμούμαι έντονα τις securities που ερωτούσαν πόσο χρονών ήμουν για να δουν αν δικαιούμαι να ανέβω πάνω. Θυμούμαι ότι ήταν πολλά στενοί οι διάδρομοι, πολλά νοσηρή η ατμόσφαιρα... Θυμούμαι το ένα το ανσανσερ που είχε κανονική πόρτα που την τραβάς για να ανοίξει... Θυμούμαι τους χυδαίους θαλάμους με πάνω που δέκα κρεβάτια αφημένα άτσαλα σε ούλλο τον χώρο...

Το νέο νοσοκομείο εν αριστούργημα. Αρέσκει μου... Επήα τρεις φορές να κάμω μικροεπέμβαση, έτσι για το χάζι, επειδή έθελα να 'γνωρίσω' το χειρουργείο.. Έδωσες μου ιδέα για θέμα! Ευχαριστώ! : )

 
At 18 June, 2010 08:33, Blogger drakouna said...

Μπλε, σεβαστές οι εισηγήεις σου αλλά πολλές που τζείνες δεν θα μείωναν τα προβλήματα που εντόπισες. Τα απέραντα πολυόρωφα parking δεν σου γλιτώνουν ώρα στο να κάνεις access ένα κτήριο (δες ως παράδειγμα εκείνα του Heathrow). Είναι και το οικονομικό. Ένα υπόγειο ή πολυόροφο parking στοιχίζει πολύ περισσότερα από μια flat έκταση με φυτεμένα δέντρα.

Επίσης, οι οδικές αρτηρίες που οδηγούν από και προς το νοσοκομείο (και τη γύρω περιοχή) αναβαθμίζονται συνεχώς και ακόμα δεν έχουμε δει την τελική μορφή τους. Λίγη υπομονή.

Οτιδήποτε έχει να κάνει με νοοτροπία θέλει χρόνο. Ο Κυπραίος αλλάζει, αλλά θέλει το χρόνο του.

Μπαίνοντας στο νοσοκομείο, είχα και εγώ υπόψη μου αυτό που διαδόθηκε από τα ΜΜΕ, ότι είναι χαώδης και χάνεσαι και έχει ατέλειωτους διαδρόμους κτλ. Διαφωνώ. Και πινακίδες έχει που να σε καθοδηγούν και απ'όλα. Μπήκα μέσα και σε 3 λεπτά βρήκα το θάλαμο που έψαχνα.

 
At 18 June, 2010 10:42, Blogger Sike said...

συμφωνώ στα περί καθαριότητας και facilities σε σύγκριση με το παλιό, αλλά συμφωνώ και με Μπλε στο ότι εν ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να πρέπει να κόφκεις χιλιόμετρα περπατητός μέσα στο νοσοκομείο. Εν για τους αρρώστους, ρημέμπερ; Όχι για αθλητές βαδυού (το βάδυν, του βαδυού).

 
At 18 June, 2010 11:15, Blogger Αχάπαρη said...

Πάλε καλά να λαλείτε που εσάς εκατεδαφίσαν σας το παλιό. Στην Λεμεσό εν ακόμα στο κέντρο της πόλης σαν τον φάντη μπαστούνι..

 
At 18 June, 2010 11:49, Blogger κι αγνάντευε... said...

Πριν δύο χρόνια νοσηλέυτηκα για μια μικροεπέμβαση, ήμουν σε δωμάτιο μόνη μου. ΤΟ δωμάτιο ήταν πολύ καλύτερο, σύγχρονο και καθαρό, από αυτό ιδιωτικού νοσοκομείο που είχε νοσηλευτεί ο πατέρας μου, πληρώνοντας τα μαλλιοκέφαλά του!

 
At 18 June, 2010 11:49, Blogger the Idiot Mouflon said...

Περαστικά...

 
At 18 June, 2010 20:52, Anonymous Anonymous said...

dear drakouna,

ελπίζω να εν καλύτερα η γιαγιά. Είμαι σίουρη ότι κάμνει entertain όλο το θάλαμο!!!!

Περαστικά ούλλα να νει and enjoy the view!

Φιλιά

 
At 18 June, 2010 23:05, Anonymous Anonymous said...

Δρακούνα, περαστικά στη γιαγιά. Να της φέρετε τον Dr House αν δεν βρουν τι έχει σε μερικές μέρες.

 
At 21 June, 2010 15:38, Anonymous Anonymous said...

Περαστικά στη γιαγιά, παρ' όλο που δυστυχώς γιά το αλσχαιμερ εν ισχύει..

Οσον αφορά την στάθμευση του νέου νοσοκομείου, συμφωνώ πως εν απαράδεκτο να σπαταλείται τόση μεγάλη έκταση γής στο πιο πραιμ λοκεισιον της πρωτεύουσας BTW, καλυμμένη με μαύρην άσφαλτο, αδιαπέραστη απ΄την βροχή,(δηλ. 'οτι χειρότερο απο περιβαλλοντολογικής άποψης, αλήθεια ποιός φωστήρας έκαμε την μελέτη των περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων??) την στιγμή που θα μπορούσε να γίνει ενα υπόγειο σε όλη την έκταση του νοσοκομείου, 2 λεβελς, όπου να παρκάρει ο κόσμος καί να έχει εύκολη πρόσβαση στα λιφτ κλπ. Φανταστείτε πόση ενέργεια κατασπαταλείται ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, προσπαθώντας να φέρεις ξανά το όχημα σου σε νορμάλ θερμοκρασία. Σίγουρα το νέο εν καλυτερο που το παλιό!!! Αυτό έλειπε ρε παιδιά να ήταν καί χειρότερο δηλαδή, με τοοοσα λεφτα που στοίχισε.

 
At 23 June, 2010 21:30, Blogger Malnic said...

το μόνο που έχω να πω είναι, λυπήθου την καημένην την αλλοδαπή, έσχιει δικιο ο/η Кроткая, τι ελληνικα να μάθει που τα πρωινάδικα; το πολλύ να υποστεί καμιά εγγεφαλική ασθένεια που τούτη που έχουν όσοι τα παρουσιάζουν τζιαι οι ίδιοι παρουσιάζουν έλλιψη εγγεφαλικών κυτάρων!

 

Post a Comment

<< Home


ΠΡΟΣΟΧΗ: Το blog βλάπτει σοβαρά την υγεία όλων όσων δεν διαθέτουν χιούμορ.