Κουλτούρα

Και πάλι στη μέση του πουθενά, μέσα στα άγρια χαράματα, πιάνουμε ταξί για regional αεροδρόμιο για να πιάσουμε αεροπλάνο που θα μας πάρει σε άλλο regional αεροδρόμιο για να χαθούμε ακόμα παραπάνω μέσα στις ερημιές.

Μental note: Αν αφήσω ξανά τον Έτερο να κλείσει εκείνος τις πτήσεις και γενικά τη διαδρομή μας να μου φτύσεις. Είπαμε να πάμε κάπου "away from it all" που λαλεί και το tripadvisor τζιαι εφκάλαμε νάμι. Αλλο λλίο και θα εντοπίσουμε ακόμα έναν iceman για να κάμνει παρέα του Otzi (του ποξιλιασμένου iceman που βρέθηκε διατηρημένος πάνω στα βουνά πριν 20 χρόνια).

Πίσω στο ταξί, η ταξιτζίνα μας ανάβει το ράδιο και ακούμε κλασσική μουσική. Κάνουμε ταυτόχρονα την ίδια σκέψη με τον Έτερο. Αν ήμασταν σε ταξί στην Κύπρο έτσι ώρα, θα ακούαμε Καζαντζίδη ή άλλον τίρι τίρι τραγουδιστή της εργατιάς να νεκαλιέται για τα βάσανα του λαού/ του εαυτού του/ της μάνας του/ της άκαρδης γκόμενας, guaranteed να σου προκαλέσει πονοκέφαλο που τις τέσσερις το πρωί.

Για να μας λυθεί η απορία, ο Έτερος ρωτά την ταξιτζίνα αν βάζει κλασσική μουσική μόνο στους πελάτες της (policy της εταιρείας ταξί or something) ή είναι η μουσική που ακούει anyway. Η ταξιτζίνα μας απαντά πολύ φυσικά ότι της αρέσει η κλασσική μουσική, την χαλαρώνει και μπορεί να σκέφτεται καλύτερα (έτσι είπε) και ακούει πάντα αυτή την μουσική και δουλεύει πάντα νυχτέρι.