History repeats itself (2)

Είναι να μην πω ότι θα πάω Πρωταρά. Οι αστερισμοί ευθυγραμμίζονται, η αρχαίες πυραμίδες σε Μεξικό και Αίγυπτο εκπέμπουν ακτινοβολία, οι εξωγήινοι στέλλουν ραδιοκύματα, ο Πάολος Κουέλλος αψιουρίζεται κάπου στη Βραζιλία, κάνει το σύμπαν να συνωμοτήσει και το αποτέλεσμα είναι να χαλάσω ακόμα ένα αυτοκίνητο.

Αν είναι δυνατόν.

Μα τους motherf***ing Μάγια!!!

Πακέταρα την κουκλάρα μέσα στο όχημα μου για να πάμε να περάσουμε μια ευχάριστη μέρα στον Πρωταρά. Να κολυμπήσουμε, να κάνουμε snorkeling, να φάμε παγωτό στην παραλία, να παίξουμε με τις σικλούδες μας, you know, the usual. Κανονίσαμε να βρεθούμε και με φίλους εκεί στην εξοχή, μας περίμεναν με ανυπομονησία, όλα έτοιμα.

Το προηγούμενο απόγευμα ο Έτερος (που δεν κάνει διακοπές αυτές τις μέρες) διερωτήθηκε γιατί να κόψουμε τόσο δρόμο να πάμε μόνες μας στον Πρωταρά. Τον έκανα αμέσως dismissed ως ignorant Λεμεσιανό που δεν μπορεί να καταλάβει τον πολύπλοκο εσωτερικό κόσμο της Λευκωσιάτισσας και τη σχέση αγάπης-μίσους που διατηρεί διαχρονικά με τον Πρωταρά. Δεν ρωτάς αγάπη μου «γιατί να πάμε Πρωταρά» αλλά «πως θα πάμε Πρωταρά».

Το επόμενο πρωινό ξεκινήσαμε περιχαρείς για την εκδρομή μας. Δεν προλάβαμε να φτάσουμε στη Νήσου και άναψε μια περίεργη λάμπα. Ακολούθως άρχισε να αναβοσβήνει, ακολούθως άρχισε να χτυπά ένα καμπανάκι, μετά άνοιξαν οι αερόσακοι, έπεσαν οι μάσκες οξυγόνου και από τα αριστερά μου είδα ένα F-16 της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας να με χαιρετά. Σταμάτησα στην άκρη του δρόμου και επειδή ζούμε πλέον στην εποχή του κινητού και του GPS και της δορυφορικής, τηλεφώνησα στον Έτερο να αναφέρω τη βλάβη. Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, δεν πάω Πρωταρά κρυφά, δικό μου είναι το αυτοκίνητο, θα είναι προφανώς κάτι απλό.

Μερικές Χριστοπαναγίες και υστερίες από το τηλέφωνο αργότερα (μισή εκδρομή είπες να πάεις και τα έκανες σκα**, μα πόσο σβουμ είσαι, βενζίνη έχεις, ναι έχω και σβουμ να πεις τη μάνα σου κτλ, you know τις συνηθισμένες αγάπες) άνοιξα το manual του αυτοκινήτου που με παράπεμψε σε ειδικό μηχανικό. Τηλεφώνησα στην αντιπροσωπία του αυτοκινήτου και τους ανακοίνωσα ότι λίαν συντόμως θα φτάσω στα premises τους και να έχουν το μηχανικό έτοιμο με το κατσαβίδι στο χέρι.

Ευχαριστώ την Παναγιά τη Γοργόνα που σε όλο αυτό το σκηνικό η κουκλάρα έβλεπε στο portable DVD για 465^η φορά το «Μαλλιά Κουβάρια» και ήταν απορροφημένη με τα μαλλιά της. Είδες η τεχνολογία που βοηθά καμιά φορά?

Μισή ώρα αργότερα στην αντιπροσωπεία του αυτοκινήτου, ήταν η σειρά μου να μου ανακοινώσουν ότι πρέπει να κρατήσουν το αυτοκίνητο για επισκευή (μου είπαν τι έχει αλλά ήταν μια περίπλοκη πρόταση που περιείχε τις λέξεις sensor, έκκεντρα της μηχανής, βαλβίδες του turbo και κάπου εκεί χάθηκα και άκουα κινέζικα) και σόρυ, ντεν έχει αυτοκίνητο σήμερα.  

Μα σήμερα θα πάω Πρωταρά!

Μούμπλε μούμπλε, τι να κάνει η πολυμήχανη Λευκωσιάτισσα που έμεινε (πάλι) χωρίς αυτοκίνητο καθοδόν προς Πρωταρά?

Να έπαιρνα το αυτοκίνητο του Έτερου δεν έλεγε, μου έχει απαγορεύσει ρητά να το πλησιάζω σε απόσταση 50 μέτρων εκτός εάν το οδηγεί ο ίδιος (μα τι μαλάκες που είναι οι άντρες με τα αυτοκίνητα τους).

Οι γνωστές άγνωστες φίλες δεν κυκλοφορούν πια με van της μάνας τους αλλά βρίσκονταν στη δουλειά εργάζονται σκληρά για να εξοφλήσουν τα στεγαστικά τους δάνεια.

Δημόσια συγκοινωνία, 20 χρόνια αργότερα ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ να μην υπάρχει.

What’s a Nicosia girl to do?

Πήρα ένα ταξί, πήγα στο πατρικό μου, «δανείστηκα» το αυτοκίνητο της μαμάς Δρακούνας και πήγαμε με την κουκλάρα Πρωταρά. Το σημερινό αυτοκίνητο της μαμάς Δρακούνας δεν είναι ακριβώς παλαιολιθικό αλλά:

Το air condition υπάρχει περισσότερο ως ιδέα.

Δεν διαθέτει ηλεκτρικά παράθυρα (χάλασαν).

Έχει ταχύτητες.

Το CD player έχει μέσα κολλημένο το δεύτερο CD με τα τραγούδια του Σεβάχ και δεν βγαίνει.

Τηλεφώνησα πολύ αργότερα στη μαμά Δρακούνα για να της ανακοινώσω ότι βρίσκομαι στον Πρωταρά και θα της επιστρέψω σε κάποια φάση το αυτοκίνητο της. Δεν μπορεί να με βάλει τιμωρία αλλά υποψιάζομαι ότι την επόμενη φορά που θα τη θέλω για baby sitting θα εξαφανιστεί μυστηριωδώς.

Η κουκλάρα έμαθε να τραγουδά τον Κουταλιανό.