Καλοκαίρι

Έκαμα 1 χρόνο να επιστρέψω στην Κύπρο. Όχι διότι το σχεδίασα, απλά έτυχε. Η υπόλοιπη οικογένεια πηγαινοερχόταν όπως το γιο-γιο καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς (μήπως και χάσουν κάνα επεισόδιο), όσοι ήθελα να δω ήρθαν και με βρήκαν, γενικά δεν έτυχε.

Όταν τελικά επέστρεψα για 2 εβδομάδες διακοπών, ειλικρινά περίμενα να γίνει κάτι (υποδοχή με διπλοκάμπινο στο αεροδρόμιο ίσως? Λίγο δύσκολο, με δεδομένο ότι δεν ξέρω κανένα που να έχει διπλοκάμπινο αλλά υποθέτω θα μπορούσαν να δανειστούν από κάπου αν ήθελαν). Επέστρεψα στο σπίτι, μπήκα στο δωμάτιο, άλλαξα ρούχα (για τις επόμενες 2 εβδομάδες δεν έβαλα κλειστό παπούτσι και ήμουν με ένα κομμένο jeans και τελαντωτή), βγήκα στη βεράντα, έκατσα και:

-          Από την ανοικτή πόρτα της κουζίνας της, άκουσα τη γειτόνισσα στο διπλανό σπίτι να αδειάζει το πλυντήριο των πιάτων της (εκείνος ο χαρακτηριστικός ήχος που τραβάς το καλάθι του πλυντηρίου και είναι γεμάτο με ποτήρια που σούζουνται).

-          2 μοτίφες πέρασαν ταυτόχρονα μπροστά από το σπίτι (και αντιλήφθηκα ότι είχα 1 χρόνο να ακούσω τον εκκωφαντικό θόρυβο του λάθος εξωστ πάνω σε λάθος μοτόρα)

-          Μου μύρισαν κάρβουνα (κάποιος στη γειτονιά ψήνει σουβλάκια)

-          Ο παρέας στο απέναντι σπίτι έφερε τους φίλους του και έκατσαν στη βεράντα να δουν μάππα από την τηλεόραση. Αυτός και η υπόλοιπη γειτονιά.

Η ζωή στην Κύπρο παραμένει γεμάτη με (λάθος) ήχους και μυρωδιές. Με λίγα λόγια, δεν άλλαξε τίποτε.

Tragic.

Η agenda μου για τις διακοπές ήταν πολύ απλή. Να πάω θάλασσα και να φάω  σουβλάκια. Μόνο αυτά. Μπορώ να πω με ικανοποίηση ότι οι στόχοι μου στέφθηκαν με επιτυχία.    

Άρεσε μου που έγινε της μόδας η λύση. Λαλούν κάτι οι «αυθεντίες» της μη λύσης τζιαι αμέσως πετάσσουνται 5 ομάδες επαναπροσέγγισης, 3 pro-λυσης, 15 twitteράδες  ή ξέρω γω τι άλλο, να τους απαντήσουν, να τους βάλουν στη θέση τους, να επιχειρηματολογήσουν, να εξηγήσουν. Το 2004 ήταν μόνος τζιαι γέρημος ο Παπαπέτρου στα κανάλια να προσπαθεί να εξηγήσει τα αυτονόητα τζιαι πολεμούσε μια μάχη χαμένη που σιέρι. Τωρά, κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του ο Σιζόπουλος, εύχεται να έσπαζε σπυράκια. Ελλείψει επιχειρημάτων, ήδη προσέφυγαν στα γνωστά κόλπα τους. «Να μας πουν πόθθεν χρηματίζονται!» (εχέστην η Φανού στο…. Λονδίνο –αν με πιάνεις- αν χρηματίζονται ή αν δεν χρηματίζονται). Πλάσματα που δεν μπορούν να αντιληφθούν την πολιτική χωρίς το χρηματισμό από κάπου, νομίζουν ότι θα αποκαλύψουν το μέγα σκάνδαλο. Τωρά οι «διπλωματικές πηγές» (για τα παναήρκα) λαλούν ότι το όλο θέμα θα κολλήσει στις εγγυήσεις άρα γιούπι, δεν θα γίνει πάλε τίποτε.

Άκoυα τζιαι τις συζητήσεις των καλαμαράδων στο εξωτερικό, για την Ελλάδα τζιαι το Μνημόνιο τους τζιαι πως τους κατηγορούσαν γερμανοτσολιάδες τζιαι νεναίκους τζιαι εφύρνουμουν που τα γέλια. Το «νεναίκος» εγώ έμαθα τι σημαίνει όταν το είπε ο Τάσσος.   

Εμείς είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι. Αν όλα πανε καλά, η agenda του χρόνου για τις διακοπές μπορεί να περιλαμβάνει εκτός από θάλασσα τζιαι σουβλάκια, τζιαι camping στην Καρπασία.